yönetmenliğini ibonun yaptığı, gerek oyunculuk gerekse senaryo açısından "yazık olmuş bu konu bu castla 2 uzun 1 kısa film çıkardı" dedirten ibo şaheserleri...
ibo sevgilisinin babasıyla tanışmak için zat'ı muhteremin huzuruna çıkar... oturmak üzere olan iboya baba daha ilk dakikadan bir muzırlık yapar ve önceden hazırladığı eski koltuğu işaret eder... iboya orada oturmasını söyler... ibo eski koltuğa oturur ve oyunculuk şovuna başlar... elini kolunu nereye koyacağını bilemez( ki burda bir deyim olan "elini kolunu nereye koyacağını bilememek" ibonun oyunculuğunda vucut bulur...) bu sırada damat adayını dahada ezmek isteyen baba efsanevi "keyif çeeeeeekk" aforizmasını buyurur ve koltuğa yatar gibi yapar ancak yatmaz!...(burada ibonun tarzının zaman zaman southparkla nasıl kesiştiğini görmemek olanaksızdır... apansız garip amaçsız durumlar...) ve final sahnesinde ibo daha fazla dayanamaz ve eski koltuktan kalkarak sevgilisinin yanına oturur...
yukardada görüldüğü üzre yazık olmuş zayi olmuş bir senaryodur... jim carrey'den eksik kalmayan komedi oyunculuğu, momento karmaşasında bir gelişme, usual suspect'ten daha şaşırtıcı bir final...
çok yazık çokkk...
