şahsımda bağımlılık oluşturan, her gün en az 1, hayvanlaşınca 2 paket bitirdiğim, favorimin nanelisi olduğu ve annemin bir sabah bana "bu mentos u böyle yiyorsun bi gün miden delinecek..." demesiyle irkildiğim, silkindiğim, yorganımın altına girip küçük bir genç kız edasıyla saatlerce ağlamama neden olan şekerdir. alıştıktan sonra vazgeçmesi çok zordur. bir ihtimal başka naneli şekerler yenerek unutulabilir.
kola'nın üzerinde soğuk içiniz yazdığı gibi, üzerinde emerek tüketiniz yazması gereken şeker. netekim ısırarak tüketildiğinde çok çabuk tükeniyor. tükenmesin kardeşim, tükenmeyen şeker istiyoruz...*
reklamlarında kuzu kullanmasi ile un salmiş, ancak bu hayvanın; kuzuinsanşeker üçlemesinde bir ayak oluşturmasını pek yadırgadığım, ancak o reklamlarından önce de cok miktarda tüketilen şeker.
sadece bir kaç yıllığına gözlerden uzak kaldı ancak sonra tekrar raflarda görünmeye başlamıştır.
ilk türkiyeye girdiğinde satış fiyatı bir çocuk bütçesi karşısında astronomik boyutlarda olduğu için çocuklar arasında hep bir ütopya olmuş ve yenmesi üzerinden bir hafta geçse bile bir övünme, hava atma özelliğini ilk günki tazeliği ile korumuştur..
