olaylara menemen halkıda destek vermiştir. derviş mehmet insanlara "şeriat isteyen öğle vaktine kadar meydandaki yeşil sancağın altına geçsin ,geçmeyen de kılıçtan geçsin" demiş ve birçok insan dediğini yapmıştır bundan sonra binlerce kişi toplanmış ve zikr yaparak kendilerinden geçmiş bir şekilde meydanda taşkınlık yapmaya başlamıştır. mustafa fehmi kubilay adlı bir yedek subay ise bir manga askerle meydana gelmiş ve dervişe ne istediğini sormuştur şeriat yanıtı alınca " bu istediğinizi alamazsınız" demiş ve ilk çatışma başlamıştır.
dervişin silahlı adamları kubilayı bacağından yaralamış bunu üzerine askerlerde kalabalığa ateş açmıştır ama askerler tatbikattan geldikleri için mermileri kurusukıdır.
ateş karşısında kendisine birşey olmayan derviş mehmet "işte gördünüz bana kurşun işlemyor ben mehdiyim" demiş ve olaylar çığırından çıkmıştır.üzerine çullanılan kubilay ın kafası kesilir ve sancağa ordaki esnafın birinden alınan iple bağlanır ve şehirde gezdirilir.
olaylar akşam üzeri bastırılır ve derviş mehmet ve liderler öldürülür ve olaylardan sonra atatürk menemen i top ateşiyle haritadan silin emri verir ama ismet inönü tarafından vazgeçirilir.
çevre illerde 1 ay sıkıyönetim ilan edilir sıkıyönetim mahkemeleri ile yargılanan 37 kişi aynı meydanda asılarak idam edilir içlerinde derviş mehmete ipi veren esnafta vardır.
kimse zarar görmesin diye eğitimlerde kullanılan tahta mermilerle dağıtılmaya çalışılmıştır kalabalık. ama derviş mehmet bunu " görüyorsunuz ateş ediyolar ama vurulmuyorum ermişim ben " şeklinde yorumlayarak kubilay ın öldürülmesini istemiştir. istediği olmuştur..
olaylar menemen'de olduğu için menemen olayı olarak da bilinmektedir. Kubilay Olayı, genç Türkiye Cumhuriyeti'nin 1925'deki Şeyh Sait isyanından sonra tanık olduğu ikinci önemli irtica olayıdır. olayların ardından menemen'de şehit kubilay ve 2 bekçi adına, üzerinde "inandılar, dövüştüler, öldüler. Bıraktıkları emanetin bekçisiyiz." yazan bir anıt dikilmiştir.
Ankara'da Hacettepe Tıp'ta okuyan üç fırlama öğrenci sabahtan biberli, domatesli, bol yumurtalı bi menemen yapıp bunu siyah bi poşetin içine dökmüşler. Bakkaldan iki de ekmek alıp durağa gitmişler. Sabah saatleri, bindikleri otobüs epey bi kalabalıkmış. Bunlar yolcuları ite kaka arka tarafa geçmişler.
Bi'kaç durak sonra içlerinden biri yüksek sesle, "Allaaah, bu otobüs amma sallıyo yaa. Ben fena oldum. Çıkartıcam galiba" demiş. Öbür çocuklardan biri, ondan daha da yüksek bi sesle, "Amman ortalığı batırmayalım, bende poşet var" deyip cebinden menemenli torbayı çıkarmış. Midesi kötü olan çocuk "Ööörrgghh, aaargghh!" diye abartılı efektlerle poşete güya kusmuş. Zaten bu seslerden millet epey rahatsız olmuş, kadınlardan bi'kaçı hafiften öğürmeye filan başlamış.
Çocuklardan o ana kadar hiç konuşmayanı,"Bakayım mı ne çıkardın yaa? Accayip karnım acıktı valla" demiş ve poşeti evirip çevirip milletin içindekileri görmesini sağlamış. "Amma güzel görünüyo be! Ne yemiştin lan böyle sabah sabah?" deyip cebinden bi kaşık çıkararak menemeni yemeye başlamış. Diğer iki çocuk da "Dur oğlum bizde ekmek vardı" diyerek ekmekleri çıkarmışlar ve üçü birden, torbadaki kusmuğa ekmek banarak yemeye başlamış. Efsaneye göre bu sırada yolculardan çoğu şarıl şarıl kusuyomuş. Bir sonraki durakta da otobüste, şaşkın şaşkın bakınan şoförle bizimkiler hariç, bi kişi bile kalmamış
