bu türk toplumu olarak sıklıkla yaptığımız bir hatadır, hayat standardı veya duygusal olarak iki kişilik yaşamaktansa birini tercih ediyoruz iki kardeşimiz mi var birini daha çok seviyoruz, iki iyi arkadaşımız mı var birine kanka diyoruz, sonraları buna ilave olarak bambaşka bir olgu noktasında vazgeçiyoruz iki arkadaşımız mı var birinden vazgeçip ötekiyle daha çok zaman geçiriyoruz.
menekşe hassas çiçektir. günde 20 defa su verdiğini unutup 21. kez sularsan öldürürsün..
ve..
sana armağan edilen koparılmış her'bi gül için gözyaşı dökersin.
başka bir noktadan ele alacak olursak; bir insan ölmüş ise kimliğine göre üzülüyoruz aynı şehirde doğmuşsak, aynı etnik kimlikte isek daha çok üzülüyoruz, oysa insanlığın gereği olan bir insan ölmüşse vicdanen üzülmek gerekir beraber bir ortak noktada buluşup ağlamak değil, bir askerimiz şehit olduğunda kendi şehrimizdeyse yorulmadan oh ne ala katılıyoruz oysa başka şehirde olan şehit cenazelerine fedakarlık yaparak katılmak gerekir çünkü şehit o şehrin sadece şehiti değildir,tüm vatanın evladıdır o şehit ve sende hakkı vardır senin için canını feda etti çünkü, öte yandan birde fikren kürt düşmanlığı yapmak var ki buda çok çirkindir. aynı bayrağın altında ki hangi milletden insan bu yolda şehit düştüyse düşsün eşittir, ve kanı bu toprağın helalidir, sevdasıdır, sevgilisidir.
