sokakta, parkta, boğaz köprüsünde, kirli ve küçük ellerinde mendil satıp üç beş kuruş kazanmaya çalışan çocuklardır.
okul sırasında oturması gereken, ailesi tarafından sevgiyle büyütülmesi gereken bu çocukları ne zaman görsem içim parçalanır. hele onların yerine beş yaşındaki kardeşimi koyunca gerçekten çok etkilenirim. gerçekten hayat acımasız. ayrıca bu işin bir de sosyolojik ve toplumsal boyutu var. bu çocuklar büyüyünce muhtemelen potansiyel birer suçlu olacaklar. bu da bütün toplumun bir sorunu demektir.
sokakta, parkta, boğaz köprüsünde, kirli ve küçük ellerinde mendil satıp üç beş kuruş kazanmaya çalışan çocuklardır.
okul sırasında oturması gereken, ailesi tarafından sevgiyle büyütülmesi gereken bu çocukları ne zaman görsem içim parçalanır. hele onların yerine beş yaşındaki kardeşimi koyunca gerçekten çok etkilenirim. gerçekten hayat acımasız. ayrıca bu işin bir de sosyolojik ve toplumsal boyutu var. bu çocuklar büyüyünce muhtemelen potansiyel birer suçlu olacaklar. bu da bütün toplumun bir sorunu demektir.
köprüde mendil satan veled çok tatlı olduğu için hergün alıyorum. o da teşekkür ediyor falan hergün azcık laflıyoruz adını madını soruyorum sonra az çok arkadaş olduk.
bi gün dedim '' bugün para yok bende olum yarın alıcam mendilimi '' dedim. o anda çocuktan birisi mendil aldı ve çocuğa bi lira verdi.
çocuk da o parayı bana uzattı paran yoksa bunu al dedi. parayı bana verdi. heralde beş parasız kaldım sanmış.
ben de o paraya mendil alıyım bari len dedim. aldırmadı. sana verdim onu dedi. duygulandım lan. yarın yine mendil alıcam o bi liraya.
valla duygulandım siz tabi yaşamamışsınızdır böyle şeyleri hafta sonları cevahirde bi yemeğe 30 lira veren beyaz yakalılar sizi.
insanın içini acıtır. kimisinin babası çalışmıyor, kumar oynayıp çocuğunun bu şekilde kazandığı parayı yiyor, kiminin annesi bu şekilde kimisi annesiz ve babasız...
konuşulmaması gereken çocuklardır.
bugün, çok işlek bir caddede kırmızı ışıkta dururken, her zaman aynı yerde duran çocuk yine mendil satmaya çalıştı. kırmızı ışığa yaklaşırken yolun arabaların geçeceği yerinde duruyorlar diye - ablacım burada durmayın, çarpılırsınız çekilin burdan dedim.. o da bana almıyo musun? almıyosan karışma gibi şey diyip bi de küfretti.. çocuk ya dalaşmayım dedim tabiki ama çok üzüldüm.. hala daha.. boşver konuşmamak lazım.
Suriyeli olanları bu dönemde artmıştır. Çok üzülüyorum bu yavrucaklara. Öğrendikleri birkaç kelime türkçe ve allah razı olsun lafıyla mendil satmak istiyorlar, her gördüğümde veriyorum ister istemez. Ama yazık değil mi.. bunun anasını babasını bir sorgulamak lazım. Fakirlikten ise onlara yardım edilsin. Çocuklar kullanılmasın. Yüreklerimiz dağlanıyor.
Mendil satan çocukları terslemeyin. Bu yaşta elinize mendil verseler utancınızdan satamazsınız. Sadaka gibi eline para tutuşturmaya da çalışmayın. Ailesi varsa çocuğu götürün karnını doyurun para vermeyin. Ailesi yoksa da para vermeyin mendil alın. O yaşta gururu kırılan çocuk onu ömrü boyunca unutmaz.
Kimsenin çocukluktan kalma yara izi olmayın.
yazık lan bu çocuklara.
insanın içi sızlıyor bu küçük veletleri, kir pas içinde çalışırken görmek.
ana - babaları nasıl katlanıyor, nasıl içleri el veriyor anlamak mümkün değil.
devletin, muhakkak sahip çıkması gereken çocuklardır, çocuklarımızdır.
Moda sahilinde sıkça görülür. gelir yanına mendil satmak ister almazsan eğer o zaman ekmek parasına çevirir yine yok dersen küfreder kötü kötü bakar ve gider. eğer alırsan çok ılımlı yaklaşır.
bu çocukları gördüğümde hemen etrafa bakıyorum "kesin anası babası buralarda bir yerde" diye ama bir türlü bulamıyorum nereye pusu kurduklarını. çok iyi kamufle oluyor adiler.
Yanıma yaklaştı. Abi mendil alır mısın dedi? Normalde hiç yaptığım bir şey değildir. Ancak kız o kadar masum bakıyor ki. Yanımda kız arkadaşım. Üzerimde de en düşük para 100 tl. Şöyle bir karıştırdım cebimde bir elli kuruş, bir de 25 kuruş çıktı. Ne kadar dedim. 1 lira dedi. O kadar yok dedim. şurada büfe var dedi oradan bozdur dedi. Üşendim. Yok olmaz dedim. O zaman dedi şuradan şundan al bana dedi. Yok kızım, en iyisi ben sana bu 75 kuruşu vereyim mendil sende kalsın başkasına sat dedim. Boynunu büktü peki dedi. Ellerini uzattı. Parayı avuçlarına koydum. Kafasını kaldırdı ben ona sevgiyle gülümserken bir çocuğun gözlerinde görebileceğim en büyük nefreti, ağzından duyabileceğim en aşağılık sözleri duydum. "en sevdiğin ölsün" Arkasını döndü çekti gitti. Ne ben ne kız arkadaşım hareket edemedik, donduk resmen. Başımdan aşağı kaynar sular mı döküldü desem, feleğim şaştı mı desem, içim bir hoş oldu mu desem. Sonra içimi bir tiksinti kapladı. iğrenme duygusu sardı beni. Dişlerimi sıktıkça nefrete dönüştü. Şu an olduğu gibi sıkıyorum dişimi ne zaman aklıma gelse. O gün bugündür mendil satan çocuklardan nefret ederim. O kızı da sonrası yurt yolu üzerimde defalarca gördüm. Her seferinde boğazına sarılma, boğma isteği duydum. Yavaş yavaş azalıyor. Mutlaka içlerinde günahsız, zorla yaptırılan çocuklar var. Ama benim karşılaştığımdaki duygular zorla yapan bir çocuğun duygusu değildi.
eskiden şekerleme alabilmek için, yaz aylarında pazarda su satan, o zamanın küçükleri bizlerin, şimdiki türkiyesinin küçükleridir. çocuk açısından çok eleştiremeyeceğim lakin anne babasının yüklediği misyondan dolayı küfürlerimide esirgemeyeceğim, anne ve babaların çocuklarıdır.
psikoloji uzmanlarının dediklerine göre "acınılıp para verilmemeli, zira okuldan uzaklaştırıyoruz bu şekilde" dedikleri ve bunu duyduktan sonra para vermemekte vicdanıma ısrar ettiğim meselenin ana karakterleridir.
bu çocukların büyük bir kısmı ailelerinin zoruyla yapıyor bunu. babaları ya da anneleri çocuğa duyulan acıma duygusunu kullanarak onların sırtından para kazanıyor. bunu yapanlar genelde eve para getirmek için uğraşmayan insanlar.biz bu çocuklardan mendil aldığımız sürece ebeveynleri onları çalıştırmaya devam edecekler. onların mendil satmak yerine okumaları gerekiyor ve aldığımız her mendil onlara zarar veriyor diye düşünüyorum.
