bazen yıldızınızın barışmadığı şeyler olur ya, ne yaparsanız yapın beceremezseniz. bu da onlardan işte benim için.
Hayatta beceremediğim 2 tür oyun varsa bunlar menajerlik ve simulasyon oyunları.
Menajerlikte sahaya bir çıkıyorum 10'dan aşağı çakmıyorlar. Klüp başkanı "sen öküz müsün acaba?" diyor maç sonunda, kovuluyorum.
Simulasyonlar ayrı hikaye. Kuruyorum hevesli hevesli, başlıyorum, karşıma kokpit geliyor, 1 milyon düğmeyi görünce üzülüyorum. Uçağı kaldıramıyorum. Kaldırırsam indiremiyorum. Düşürüyorum. Asrın en büyük havacılık felaketlerine imza atıyorum.
En iyi becerdiğim oyunlar FPS oyunları. "Me kill bad guys" şeklinde takılıyorum. Sadece refleks ne de olsa. Sıka sıka gidiyorum böyle jıasdhad.
ama menajerlikten çektiğim kadar hiç çekmedim.
Bazen mesela eskaza bi maç kazanıyorum, "haa" diyorum "bu taktik iyiymiş, rakibi böyle gafil avlıcam. Yılmaz vural tarzı açık futbol oynatıcam, bloklar arası bağlantıyı iyi kurucam, demir pençemle ezicem onları." Sonraki maça bi çıkıyorum 27-0. Hakem bile arada 2 tane atıyor.
En son bıraktığımda tavşanlı linyitspor başkanı "hacı istersen işlek bi yerde büfe aç sen. işlek yerde büfe en iyisi, ağzımza sıçtın çünkü" diyordu.
asla alışamadığım, "ulan bu kadar adam deli oluyorsa kesin bende bir sorun vardır" düşüncesiyle birden çok kere denememe rağmen kesinlikle sevemediğim, inanılmaz sıkıldığım tek oyun türüdür.
Oturup saatlerce taktikler kurmayı gerektirir. bunu strateji oyunlarında da yaparsınız ancak imho menejerlik oyunları aynı zevki vermez, daraltır insanı. Ayrıca hastaları gerçekten de hastadırlar. delilik derecesinde bağlı olan insanlar vardır.
bilmiyorum, belki de futbol'a o kadar ilgili olmadığım için zevk alamıyorum, ancak her zaman sağlam bir fps ya da klasik bir strateji oyununu tercih etmekteyim efendim. tabi Zevklerin ve renklerin tartışılmazlığı da bir gerçektir aynı zamanda.
