Göründüğü kadar kolay değildir. Evet sabah 8 akşam 5 ve resmi tatilleri var ama bide o bir türlü laf anlamayan kör cahil insanlara laf anlatmayı deneyin.
tanık olduğum bir diyalog:
+Fatura yatıracağım.
-Amca kapalıyız şuan yarın gel.
+Ama bugün son gün.
-Mesai bitti kapalıyız.
+Bunu da yatır sonra kapat.
şaka maka bunu beğenmeyenler var bu ülkede. tamam babasının işini yapacakları ayrı tutuyorum ama özel sektörden memnun olanı görmedim henüz herkes şikayetçi. memur olmak bu ülkede bu zamanda nimettir hafta sonu tatili, yıllık izinler, maaş, yıllık zamlar, yükselme vs. hepsi özel sektöre göre daha adaletlidir.
sabah 8 akşam 5 çalışmaktır. harici bir çalışma olsa da parasını son kuruşuna kadar almaktır. haftasonu tatildir. izni bellidir. mesai saati dışında asla çalışmaz. mesai saati içinde de verimli çalışanına az rastlanır. her ne kadar maaşı az diye ağlayanlar çoğunlukta olsa da fiya-performans olarak gayet makuldür.
yalamalıkla alakası olmayan durum. her görüşten insan çoğu iyi seviyedeki memurlukta yer alıyor günümüzde de. sadece en üst düzey memurluklara biraz yalamak gerekiyor. her dönemde olduğu gibi.
2000 li yılların başında özel sektör daha cazipti. Kriz falan olur, pek çok insan işten çıkarılırdı ama daha üniversitede okuyanlar için oldukça cazipti.
özellikle memur olmak isteyen bir arkadaşım vardı ve bana çok garip gelirdi. Özelde düşük maaşla başlasam bile bir süre sonra yükselirim, iyi paralar kazanırım diye düşünüyordum. Hem istediğim zaman daha iyi şartlarla başka şirketlere geçebilirdim. bana bir akıl veren olmadığından, daha ileri görüşlü bir yaklaşım edinemedik tabi.
2001 de part time başladığım çalışma hayatımda askerlik dönemi hariç sürekli çalıştım. 8 farklı firma gördüm, iyi kötü günlerim oldu.
Şu bir gerçek ki son senelerde daha bir yoğun hissetmekle beraber her geçen sene keşke memur olsaydım diyorum.
neden çok ama en büyük nedeni söyleyeceğim. işsiz kalıp sürekli bir gelir olmamasından kaynaklı maddi sıkıntı yaşamak.
Memur olsaydım, daha az kazanırdım belki ama kafa rahat olurdu arkadaş.
Türkiye şartlarında 8 kişi özel sektörde çalışmadan üretmeden kamu da 1 kişinin istihdam edilemeyeceği meslektir...
Şu da bir gerçektir. Yine bizim sartlarimiza göre 8 kişinin yaptığı işe 80 kişi alınmasından dolayı daha fazla istihdam olmalıdır ki maaşlar emekli maaşları karşılanabilsin.
Buyuk bir reform gerekli bunu ne akp ne chape ne de hadepe yapabilir.
Bu sure boyunca ihtiyaç olmayan buyuk luks yatırımlara devam...
Geçmiş hükümetler bunu yapmadı.
Yatirim paraları icin siktir et pezevenkler surunsun diyerek zimmetine geçirdi.
Onlar gitti başkası geldi.
Onlarin tadı damakta kaldığı için millet yine istedi bunları...
Bundan sonra hc ümitli değilim atatürk gelse yine boş.
Ülke reel de bizim ama kumanda kontrol başkalarında biz sadece topraklar uzerinde yaşıyoruz.
sermayeyi nasıl daha iyi işletebilirim , zararimi nasıl kapatabilirim, ticaret agimi nasıl genisletebilirim vs hesap kitap işine girmeden korkusuz endişesiz ay tamam maaş tamam rahatlığını yaşayan insanlardır. bu avantajlarının yani sıra kendi alanını sınırlama , düşünce tembelliğine yönelme monoton yaşam sürme gibi dezavantajları da vardır. bordro mahkumu olmaktır bir anlamda memur olmak.
hiç özel sektörde çalışmadan memur olarak işe başladım ben. 2 yıl istanbulda çalıştım ve şimdi de malatyada çalışıyorum. iyi yanları maaşı belli, günü saati belli falan filan. dezavantajı özel sektördeki dinamizm yok, yaş ortalaması yüksek olduğu için ortam sıkıcı, eski memurlar artık günün bayağı gerisinde kalmışlar. 40 yıllık memur var mesela kurumda ve malesef oda arkadaşım. adam 64 yaşında hiç iş yapmadan oturuyor seneye yaş haddinden emekli olacak. iş yoğunluğu belli kişilere toplanmış. yani kimi çalışıyor kimi yatıyor ama aynı maaşı alıyorlar. bazen diyorum keşke özel sektörde iyi firmaları kovalasaydım daha dinamik bir iş hayatım olurdu falan filan ama bırakıp gidecek cesaretim yok. bakalım gelecek ne gösterecek. sadece şunu diyebilirim kamu kurumlarında iyi bir reform yapılmalı. gereksiz elemanların yerine genç, dinamik, kabiliyetli kişiler olsa tadından yenmez.
