memurlardan çıkmış, günümüzde birçok kesimden insanlar tarafından kabul görmüş felsefedir. bu tip yaşayan insanların kafası rahattır. özelliklerine gelince;
-fiziksel görünüş hoşlanılan biri olmadığı sürece önemsenmez.
-haftanın duş alınacak günleri bellidir.
-uyku saati bellidir. bazı dizilerin olduğu günler yarım saat sarkıtılabilir.
-kaçırılmaması gereken en az bir dizi olmalı.
-çay olmadan kahvaltı sofrasına oturulmaz.
-kahvaltı etmeden evden çıkılmaz.
-giysiler ütülü olmalı(bu dış görünüş için değil;
sistemin, düzenin bir parçası)
-telefon uyurken kapatılır.
-her sabah aynı toplu taşıma aracının, aynı saatine binilir. ordaki önceden tanışılmış "yol arkadaşı" başka bir memurla fenerbahçe, havalar, aile hakkında konuşulur.
-uyumadan tvnin fişi çekilir.
-tüm yemeklerin üstüne tatlı yenmelidir.
-pazar günü aileyle beraber gidilecek piknik haftanın ilk günlerinden kararlaştırılır. mutlu olunur piknik düşüncesiyle.
en önemlisi bunları yapmanın mantıklı, gerekli, zorunlu olduğunu düşünerek mutlu olmaktır.
"yarına bırakabileceğin işi bugün yapma."
memurun en büyük mottosu budur.
hatta bazıları işi o kadar ileri taşımış ki, kasımda 2013'te yollanmış, tek sayfalık bir belgeyi altı üstü imzalayıp, mühürleyip işleme koyacakken ki bu bir dakikasını almaz, tutup da bunu bile 2014'ün ilk iş gününde büyük ihtimalle diğer biriken belgelerle birlikte işleme sokmuştur ki sağlam bir sövülmeyi hak etmiştir.
bu kadar tembel, işgüzar insanlarla bu ülke zor ilerler.
