son yıllarda bir çok erkeğin düştüğü içler acısı halin adıdır. çokça duyar oldum bu sözleri etrafımda. şimdi esas oğlanımız çalışır çabalar yıllarca birikim yapar, her erkek gibi evlenmek, yuva kurmak ister. birini sever ya da beğenir, işte asıl meselede bundan sonra başlar bazı ailer bu noktada o denli tutucu ve şartlanmıştır '' ama çocuk memur değil ki, garanti değil ilerisi, veremeyiz'' der ve daha başından sıcak bakmaz bu işe, vaz geçer o adama kız vermekten. isterse özel sektörde yöneticilik, müdürlük statüsüne ulaşsın, bir memurdan fazlasını kazanıyor olsun genede olmaz derler. 657'nin sadece kişiye değil himayesinie giren herkesin hayatını kurtaracağını, koruyacağını düşünürler adeta pazarlık yaparcasına. esas oğlanımızda üç in birini alır ve evine döner...
kızın anne-babası olarak bir önceki nesile yerleştirilen anlayışın "sırtını devlete daya da garanti olsun, özel şirketin sonu yok" olmasındandır. ama ne var ki günümüzde serbest meslek icraa edenler / özel şirkette çalışanlar vs. memurdan daha rahat durumdadır.
