Bir şey eksikmiş gibi, yoldan beklediğim biri gelmemiş gibi, bir türlü gün o sabaha doğamamış gibi, hep yanlış adrese çıkıyormuş gibi öyle bir his benimkisi... Belki de seninkisi. Peki ne? Benim, senin, onun derdi ne? Yetinemediğimiz ne? Hadi bana doğru söyle; yüzde yüz kesiyor mu hayat seni? Her şey en iyide durduğunda bile tamam mısın? Mesela hep istediğin aşka kavuştun, rahat mısın? Yıllarca düşlediğin başarılara imza attın da mutlu musun? Derinlerde bir yerlerde sen de hep özlüyor musun? Sen de hep adını koyamadıklarınla kavga ediyor musun? Sen de hep başka ihtimallerin çok daha iyi olabileceğine mi inanıyorsun? Ya da başkalarının hayatlarına prim vere vere kendininkini mi kemiriyorsun? Diyelim başka bir zamanda, geçmiş bir dönemde, başka bir ülkede yaşasan hikâyen bambaşka olacak gibi mi geliyor sana? Ahhh kader ah mı? Yanılıyorsun. Memnuniyetsizliğinle yaşamını düğümlüyorsun.
basit bir terim gibi görünse de bence çağımızın en büyük hastalıklarındandır. günümüz insanlarının melankolisinin asıl nedenlerindendir. mutsuzluğun kaynağıdır.
kime göre neye göre. memnuniyetsiz olmak için kişi isterse birçok sebep bulabilir. (çoğu zaman)kendimizin ürettiği aslı astarı olmayan nedenlere adeta sarılıp kendimizi demoralize etmek önce bize sonra yakınlarımıza zararlar verir. memnuniyetsizlik dikkat edilmezse hastalık boyutuna ulaşabilecek potansiyelde bir sıkıntıdır.
"...Memnuniyetsizliğimizin asıl kaynağı, isteklerin katsayısını yukarı çekme çabamız sürekli yenilenirken bunu önleyen diğer katsayısının hareketsizliğinde yatar..."
