Yaşadığınız yerden ayrı kaldığınız zamanlarda hissedersiniz, farkında olmadan içinize örülen kozalarınızı. Memleketiniz, seneler sonra ona geri döndüğünüzde, sizi daha çok büyüler. Tutamazsınız. Ortaya çıkıverir içinizdeki kelebekler.
millet, ulus, yaşanılan yer, doğulan ve doyulan toprak parçası, uğruna kanlar dökülen, altında şehitlerin yattığı, bağımsızlık kavramına sıkı sıkıya bağlanmış, bu uğurda nice insanlar kaybetmiş, her daim yaşatılmak istenen, içine dahil olmaktan büyük bir gurur duyulan vatan.
memalikat kelimesinden gelir.ait olduğunu hissettiğin yer anlamına gelir.hatta bu yüzden muğlalı olupta rizeliyim diyen insanlarda görülmüştü.lakin böyle diyen insan memleket kelimesinin anlamına mazhar olduğundan "haklısın, sen hakiki rizelisin, hatta lazsın da..." diyip pohpohlanabilir.
unuttuğumuz kavram. bölücüler için ülke, solcular için vatan, faşistler için toprak, kan... ama unutulan şey memleket. memleket isterim adlı şiiri cahit sıtkı'nın. birlikte gülüp ağladığımız yer, sadece milli maçıyla değil diliyle, güzelliğiyle, yemişiyle, ağacıyla, hala umutlu çocuklarıyla bizim olan yer.
