mi, aksanlı ita, lamda, omikron ve ni ile yazılan sözcük (mēlon, μῆλον), eski yunanca'da üç mânâya gelir:
1) “koyun, keçi, teke” yâhût eski lisândaki karşılığı ile ganem (غنم) ya da büz (بز). hatta yunan mitolojisinde küçükbaş hayvanların, çobanların tanrısı olan hermes'in oğlu keçi ayaklı pan, bir “mēlo-nόmis” (μηλο-νὁμης), yâni “çoban” olarak işini yaparken kırlarda dolanıp flüt çalar.
böylece, asırlar sonra panflüt ona ithâf edilir.
2) “elma, ağaçta yetişen her tür meyve veyâ genel olarak meyve ağacı”...
orta latince'de “malum” teriminin “elma” mânâsına geldiğini orta devir tabiplerinden christopher wirtzung'un vücûdun baş kısmından ayak tabanına kadar iç ve dış bölgelerde meydana gelen sağlık sorunlarını irdelediği “the general practise of physicke” eserinin 1605 tarihli londra baskısından biliyoruz.
3) antik şiirde, bilhâssa kronik yazarı, aynı zamanda bir devirde konstantinople'de yaşamış milet'li hesychius'un söz varlığında, göz altlarındaki şişlikler elmaya teşbîh edilirken de aynı terim kullanılır. yanaklara da benzetildiği görülür, hattâ antik devrin halk dilinde kadın göğsü de elma ile ifâde edilir. tıpkı günümüzün argo söz varlığında da olduğu gibi.
