Melezliğin verdiği ezikliklikle ırkçılığa saldıranların sayıkladığı teranelerdir.
-Irkların birbirlerine karşı üstün olamayacağı:
Doğanın dayattığı ırkçılık ve savaşçılık kaidelerine en fazla uyan uruklar elbet ki diğerlerinden üstün olacaktır.
-Irkların seçilemeyecek derecede karışmış olması:
Irklar karışmıştır ancak karışmalarda nispete bakmak gerekmektedir. Mesela kanında çoğunlukla Mediterranen uruğunun kanını taşımakla beraber Nordik kanı da bulunan italyan ile damarları Nordik kanıyla dolup taşan Norveçli'yi ayıramamak için kör olmak gerekir.
-Irkın muhite göre değiştiği:
Sıcak bölgede yaşayanın kara, soğukta yaşayanın ak olduğunu iddia edenler, nedense Esmer Eskimoları görmezler. Yahut soğuk bölgede yaşayanların burunlarının sivri, sıcak bölgede yaşayanların geniş olduğunu söyleyenler Arapların burunlarının sivri olduğunu görmezler.
-Milliyetçiliğin kültür meselesi olduğu:
Milliyetçilik bir ırk meselesidir, çünkü totemizm devrinde ırkların kazandığı ırkçı ve savaşçı özellikleri, ilahi dinler aşaması baltalamakla beraber mezhepler vasıtasıyla ırkların bu özelliklerini korumasına da yardım etmiştir. Daha doğrusu insanlık ırkçılık ve savaşçılık günlerini unutamamıştır. Bu durumda art niyetli olmayan biri beynelmilelci dinler çağında bile totemik çağın ırkçılığını bilinçaltında güden insanlığın nasıl olur da bir antitez devresi olan ilahi dinler çağında kazandığı özellikleri kültür diye yutturmağa kalkabilir?
insan yalnız başına yaşayan bir varlık olsaydı olaya böyle bakabilirdik ama, insan toplumsal bir varlık olduğundan ve doğanın savaşçı, ırkçı olmayanları, tembelleri elediğini göz önünde bulundurursak bu iddia da çürür gider. heralde hızla üzerine gelen bir arabaya böm böm bakıp ben burada bulunmak istemiyordum neden böyle oluyor diyen birinin yaşaması imkansızdır.
