bile bile izin verirsin bazen aldatılmaya. göz yumrsın seni kandırmalarına. inanmak istediğine inanmaya devam edersin. herşey hayal ettiğin gibidir senin gözünde, görmek istediğini görürsün. peki ya gerçekler bir gün senin o hayallerinden kurduğun kağıttan duvarı yıkıverirse... herşey bir anda gürmeye başladığın yeni bir dünya haline gelir. gerçeklerle soğuk savaş... hayaller geri dönemeyeceğin kadar yıkık dökük... artık elin kolun bağlı hayatın sana getireceklerini bekliyorsun hiçbir şey talep edemeden, ve hayalsiz...
söylediğim şeylerin beni ne kadar orospu, ne kadar kahpe gösterdiğini duymaktan yoruldum...
bana bu tarz çemkirmelerle gelen her insana her zaman bok muamelesi yaptım...
siktiri bastım! umrumda değil dedim ve bunu hissettirdim...
neden?!
çünkü bu lanet dünyada benim ne hissettiğimi önemseyen benden başka tek bir kişi bile zaten yok...
o yüzden kendimi tanıtmak gibi bir ihtiyacım da yok..
herkesin bir savunma mekanizması var ve benim lanet duvarım da bu...
hiçbir şey yokmuş gibi salak saçma yorumlarla umrumda değil demeye devam edeceğim!
eğer umrumda olduğunu kanıtlamak için bir insana ağlamam zırlamam, açık açık her şeyi anlatmam gerekiyorsa, o insan zaten benim hayatımda değildir...
herkes aynı değil...
bazıları tek başına varolmak istiyor!
ben kimsenin bir şeyi değilim...
ben babamın kızı da değilim...
sevgilimin sevgilisi de değilim..
ben benim..
ve bundan herhangi bi rahatsızlık duyan varsa siktiri çok da rahat basarım..
o,arkamdan 3 gün üzülür...
ben ömür boyu düşünürüm...
lanet düzeni ardımda bırakmak istiyorsam, bırakırım...
kimsenin hayatımda olmasına izin vermiyorum...
benim lanet olası hayatım, benim lanet olası kurallarım!
ha! bir de beni alkolik sorumsuz ilan eden herkese de burdan cevap vermek istiyorum...
anlamaya çalışmak yerine yargıladığınız için madde en yakın dostumdur!..
bazen kendime yenildim bazen kendimi yendim...
kimseye yenilmedim;kimseyi yenmedim...
anılarımsa benim yaşattığım kadar yaşadılar...
ben yazdım ben oynadım.. yanlış mıydı?!
