moody blues şarkısı. yağmurlu sonbahar günlerinin vazgeçilmezi , bir de yalnızlığının seçimden ziyade kaderin olduğunu anladığın zamanlarında vazgeçilmezi bu şarkı. ayrıca kaybedenler kulübünde tanınmamalıydı sezai karakoçun gün doğmadan belgeselinin girişinde çalındığı için tanınmalıydı. sözleri de sezai karakoça aittir. şaka.
ölene kadar içinde bulunacağım ruh hali. yalnız ruh halimi allahtan dışa yansıtmıyorum sürekli yüzüm gülüyor ama içten içe bir isyan, bir haykırış, bir intihara meyilli tutum. bilmiyorum sonum ne olacak?
ölüm marşı gibi bir şey. sözleri ayrı bir güzellikte, müziği ayrı bir güzellikte. durduk yere insanda yarattığı o tuhaf yalnızlık hissiyatına hiç girmek bile istemiyorum. neyse neyse fazla dinleyemeyeceğim herhalde. ne gereği var lan şimdi moral bozmanın? kapatın gitsin.
efese yatırım yaparken dinlenebilecek en iyi şarkılardan, dinldikçe dağıtan insanı parçalara ayıran şarkı. hangi psikoloji ile yazdınız söylediniz bu şarkıyı ?
üstüste 15 kez dinleyip üstüne de can yücel şiirlerinden okunursa ramazan da hem içki içmeden sarhoş olursunuz. hem de sarsıla sarsıla gözleriniz işer.
(bkz: durduk yere adamı ağlatan şarkılar)
otbüste kafanı cama dayamış veya dayamamış karizmatik şekilde bakmaya çalışarak mp3 dinlerken rastgelen şarkılar o an seni tatmin etmezde değiştirirsin, işte bu şarkı öyle olmayan tek şarkı. tükenmez böyleleri. (niye böyle anlattım bilmiyorum)
