orta okul ve lise yıllarımda cep telefonu olmadığı için kızlara aşkımı ilan ettiğim iletişim biçimidir. mektuplar bi ortak arkadaş tarafından birbirimize yollanır, bazen ortak arkadaşımız mektupları açar okur orada yazdıklarımızla alay ederlerdi. mektuplar saklanırdı sevgiliden ayrıldığında mektuplar istenir, al mektuplarını ver mektuplarımı denen hadise cereyan ederdi. velhasıl kelam güzeldi, içtendi, samimiydi. o zamanki aşklar bambaşkaydı.
Daha eski moda bir ilan bicimi.
lisedeyken ben yazmistim aşk mektubu,ama. Veremedim.cesaret edemedim..
yakin zamanlarda denk geldim o mektubuma. Okudum, ve guldum kendime.
ulan bi de yanlış kişinin kıtabının arasına koymuştum. hani yancı olur ya, heh işte onun kitabına, kaltak hiç sevmezdi beni, gitti çöpe attı. sürtük !!!
oldukça romantik bir girişimdir fakat standart bir erkekten çok daha kütük hanım kızlarımızın olduğu düşünülürse her kızda yemez. ölçülüp tartılıp iyi karar verilmesi gerekir zira o mektup paylaşılan ortamda ifşa da edilebilir kalpli kutularda yıllrca saklanadabilir
