bir zamanlar heves ettiğim durum.yıllar önce bir çocuk dergisinde mektup arkadaşı olmak isteyenler adresini yazıyordu.ben de bir heves yazdım gönderdim ama cevap gelmedi.belki de eline ulaşmadı kimbilir.
hoştur.1970'lerin başlarında ortalama 20 yaşlarında olsaydım benimde yapmak istediklerimin başında gelebilirdi.ikibinli yıllarda bir bok yok.instagram, facebook, twitter gibi egomanyasının arkasında yürüyen vasıfsız insanlar kendilerini tatmin etme peşindeler.kalemin kağıdır okşayışı ile uzaklarda ki gözlerin yazıları lanse etmesi etkileyicidir, büyülüdür.aptallaşma çağına merhabalar.
Kesinlikle şuan ihtiyacım olan şey. O kadar tiksindim ki etrafındaki insanlardan , arkadaslarımdan. Kendimi fazlasıyla yanlız hissediyorum. Ve benimle sohbet edebilecek ancak birbirimizi hiç görmeyecegimiz arkadasa ihtiyacım var.
teknolojinin gelişmesiyle popülerliğini kaybetmiş terim.
buradaki amaç,yabancı insanlarla tanışıp ingilizceyi geliştirmek.
bu durumu devam ettiren varsa veya iyi bir site bilen varsa bana ulaşsın.
Teknolojiyi bahane edip mektup yazmaya üşenenler yüzünden ölen arkadaşlık türü. ikibin mikibin, kardeşim bu benim her senede yaptığım, üç bin yılı gelse üç binde de yapacağım iş. Asıl mesele ikinci mektuptan sonra mızan "mektup arkadaşlari"ndadir.
uzun yıllar öncesinden sahip olduğum, halen devam eden ve sevinçleriyle hüzünlerini paylaşabildiğim arkadaşımdır. daha lisede okurken başlayan arkadaşlık, sonrasında unutulmayacak bir dostluğa dönüşmüştür. ingilizceme olan katkısını ise asla inkar edemem.şu internet çağında, yıllar öncesinin arkadaştan gelecek o mektubun beklenmesinin yarattığı duyguyu anlatmak ise çok zor. hele de inci gibi işlenmiş o güzel el yazılı mektuplar.
lisede ing. öğretmenimizin hepimizin mektup arkadaşı olmalı kampanyasını aklıma getiren hadise. tüm sınıf paraları verdik mektupları yolladık. 8 yıl oldu cevap gelmedi. (bkz: vurgun)
tüketim toplumunda artık tüketilmiş bir diğer güzelliklerden biridir. günümüzde kalmadı gibi birşey, teknolojinin etkisi de yadsınamaz böyle olmasında. özellikle 80'ler de çok moda olan ve çok zevkli birşeydi mektup arkadaşlığı. günlerce postacı yolu gözlenirdi, ilerleyen zaman içerisinde gelişen arkadaşlığa paralel ufak sürprizler ile gelmeside ayrı bir tattı. birkaç yıla dayalı olanlarında iş birbirini ülkesine davet edip davetiye yollamasına kadar varırdı artık. birbirine kendi dilinden kelimeler öğretmek ve o şekilde yazmak başka bir zevkti. bu da bitti herşey gibi...
