marmara üniversitesinin matematik hocalarından.
hala yapıyor mu ya da ünvanı ne oldu hiç bilmiyorum ama biraz çatlak bir hocamızdı. her hocamız gibi bize 2 satır öğrettiyse bile allah razı olsun derim.
yalnız bu hocamızın şöyle bir tuhaflığı vardı. biraz hazırcevaptı. ayrıca dindar biriydi. işte ne biliyim kız öğrencileriyle konuşunca irite olurdu. hani tokalaşmak mahiyetinde elini uzatan erkeklerin elini sıkardı ama kızlara gelince abuk sabuk laflar filan. aslında çok da gereksiz şeyler.
neyse bu hoca sanki kendiliğinden kendisine bir lakap takılmış gibi ''einstein'' diye bahsettirdi kendinden.
ilk dersimize geldiğinde kendiliğinden ''arkadaşlar merhaba ben mehmet tektaş, bana einstein derler, soyadım tek taş e einstein da ein= tek, bir, stein = taş manasına geldiğinden çocuklar böyle hitap ediyorlar'' falan demişti.
şimdi lakabın da bir raconu var. böyle ısmarlama lakap olmaz değil mi?
gelmişsin sınıfa atıp tutuyorsun ama verdiğin bilginin kaynağı ne? beğenmişsin kendine bir lakap, hesapta öğrenciler abuk sabuk başka bir şey demesinler karizmayı da çizdirmeyelim diye subliminal yapıyosun.
neyse ben böyle düşünceler içindeyken, ilk 40 dakikalık ders onuna kadar hepinizin isimlerini öğrenmiş olacağım dedi. o zamana kadar da bir öğretmenin böyle bir iddiasıyla karşılaşmadığımızdan bize ilginç geldi.
dersi anlatırken bir yandan da isimlerimizi soruyordu. derken dersin bitmesine yakın, hemen hepimize adımızla hitap ederek sınıftan çıktı.
adamın hafızasına o zaman hayran kalmıştım ama tekniğini öğrenince şimdi ufaktan bir gıcıklığım da yok değil yani.
omurgalı bir matematik hocasıdır. derslerin yarısı inandığı şeyler ve ilkeler konusunda konuşmakla geçerdi. matematik hocalarının mecburi bir yöntemi olarak ilgiyi üzerinde toplamak için bunu yapardı, anlardınız. halinden hep memnundu, artık yorulmuş biraz, ama omurgasız olanlara göre, on numara hocadır. inandıklarına inanmanıza gerek yok, matematik her eve lazım.
