harvardda okuyacak olan çocuktur. isyan ettiğim düzendir. onların çocuklarıdır.giderler, yerler, içerler, yaşarlar ama bizim çocuklarımız askerde şehit olurlar. kırılmaca darılmaca kıskanmaca değil hissettiklerim sadece cevapsız kalan sorularım. neden hem de koskoca bir neden. hayatım boyunca tek maaşlı bir ailenin idare etmek zorunda olan cocuğu olarak yaşadım. ne universiteden bir sey anladım. ne de yaz tatilinden. kendimi bildim bileli bi baltaya sap olmak için okul, dershane ve bunların masrafları arasında sıkıştım kaldım. ne tatil, ne gezi, yeni bir ayakkabı almak için bile doğru zamanı beklemek ve hep beklemek. iyi bir liseyi bitirdim ama ot gibi. güzel bir üniversitede okudum ama hep eksik. yapmak istediklerimi o kadar ertelemişim ki bugun istemediğim bir işte sırf anlık mutluluklarım için devam ediyorum. oysa ki hayallerimiz vardı üniversiteye başlarken. oysaki ideallerim var. kendime olan güvenim vardı. üniversite bittikten sonra gidemediğim yurt dışı hep içimde patladı. işsiz kalacağıma idare ediyim derken cebinde parası olan bir mutsuz oldum.
şimdi birileri gelmiş bunları haber yapıp yok zekasından yok başarısından bahsedip çalınmış hayallerimi bana hatırlatıyor.müslümanlığın arkasına sığınıp magduru oynayarak tavan yapan hukumetin bu kadar acık beyan yemesi zoruma gidiyor.zeka doğuştan gelen bir şey kimsenin zekasına söylenecek bir sözüm yok ancak elmas bile işlendikten sonra değerli oluyor bunu da unutmamak gerekiyor. isyanım o küçük çocuğa değil sadece. isyanım hepsininkine. tayyibin çocuklarına, çillerin oğluna, yılmazın oğluna. biri bana cevap versin. bu düzende benim hayallerim gerzek olmuşken hayalleri olmayacak bir çocuğu nasıl dünyaya getiriyim.
biri bana cevap versin biz bu ülkede ne zaman adamdan sayılıcağız. ne zaman insan gibi yaşamaya başlıycaz. daha bir kaç gün önce babamla sakalaşıyordum dedim gidemedim. gitseydim çok farklı olurdu herşey. öylesine içerlemiş ki cevabı kendimi mi satıyım cümlesi oldu. ne denir ki şimdi buna. çalınmış hayallerimin zamanımın içine eden bir düzenden bahsederken birileri adalet diyor kalkınma diyor. oysa ki benim anlamlarını bildiğim bu iki kelime benim hayallerimden çoktan uçup gitti.
10 bin kişinin 800 puan aldığı sınavdan, 800 puan aldı diye öve öve bitirilemeyen, ayrıca böyle bir başarıyla rekor kırmış (!) genç. harvard a nasıl kabul edildiği de aşikar olsa gerek. *
aferin çocuk...
ama ben bu başarıya tersten bakmak istiyorum birde...
bir ülke düşünün, o ülkenin 1 numaralı adamını düşünün, bu ülkenin dünya siyasetindeki vizyon ve misyonunu düşünün...
bu ülkenin cumhurbaşkanı'nın oğlunun başka bir ülkede eğitim gördüğünü düşünün birde...
ne yorum yaparsınız?
a)bu ülkenin eğitim sistemi fevkalade dandık...
b)bu ülke bir muz cumhuriyeti...
c)BU ÜLKE BiTMiŞ BAKIN CUMHURBAŞKANININ OĞLU BiLE YURTDIŞINA ÇIKMAYA ÇALIŞIYOR...
d)hepsi...
tamam efendim, her genç yurtdışında eğitim alabilir ama m. emre gül herkes değil ki...
o babası atatürk'ün makamında oturan biri...
yurtdışına gidip şu diyaloglarakonu olabilir pekala;
-hey bu çocuk türkiye cumhurbaşkanının oğluymuş sam.
+türkiye? haaa şu arap ülkesi. salla mayk...
neyse hakkında iyi olan ne ise o olsun gene de...
başarılar dilerim...
hayata bazı insanlar 1-0 önde başlar.
kimi hoolywood artizlerinin oğlu-kızı olur, kimi devlet büyüklerinin kimi milyon dolarlık şirketlerin sahiplerinin.
bu adamın da şansı babasının cumhurbaşkanı olması.
benim babam da cumhurbaşkanı olsa kolejlerde okur harvard'a mıt'e giderdim kimseyi de siklemezdim amma lakin ki öyle değil.
bu çocuk ağrı'da okusa kime faydası olacak, amerika'da okuyunca kime zararı olacak?
şimdi bu entriye eksi verecek olan arkadaşım, evet sen; elini vicdanına koy.
bu adamlar zaten yapacaklarını yapmışlar, kazanacaklarını kazanmışlar çocuklarını amerika'da okutuyorlar.
bu çocuğa soruları vermiş olsalar, çocuk gerizekalı olsa kim sikler bu saatten sonra, kim sorar bu adam nasıl girmiş diye bu saatten sonra kime ne?
sorulması gereken soru şu; burslu mu girmiştir? eğer cevap evetse helal olsundur ama harvard gibi okulların aynı zamanda kendi popüleritisini arttıracak potansiyeli olan kişileri de kütüphaneye bağış, oraya bağış, buraya bağışla öğrenci aldığını herkes bilir. ek olarak sat sınavından 800 almak çok zor bir olay değildir.
ergen yaşında babasının önce başbakan, ardından cumhurbaşkanı olması sayesinde hayata 1000 adım önde başlamıştır. ne kadar zeki bilemem ama imkanlarının çok yüksek olduğu ve ona sunulan imkanların bu başarısındaki payının yadsınamayacağına eminim.
rahmetli sakıp ağa' nın bildiğim kadarıyla hala hayatta olan bir oğlu* var. engelli. hem bedenen hem zihnen engelli. belki çok rahat ettiriliyor ama ne yazar.
