"O şiir bir daha yazılamaz. Onu kimse yazamaz. Onu ben de yazamam. Onu yazmak için o günleri görmek, o günleri yaşamak lazım. O şiir artık benim değildir. O milletin malıdır. Allah, bir daha bu millete bir daha istiklal Marşı yazdırmasın..."
cenazesi ortada bırakılmak istenmiştir. istanbul üniversitesi öğrencileri bir tabutun sadece dört kişinin omzunda ilerlediğini görünce sorarlar kimdir merhum diye. mehmet akif olduğunu öğrendiklerinde hemen toplanırlar ve cenazeyi kalabalık bir grup kaldırır. o gün cenazeye katıldığı tespit edilen hiç bir öğrenci (ki o zamanlarda üniversite mezunu insan türkiye için altın değerinde) devlet memurluğuna alınmamıştır.
safahatta 2. Abdülhaimid han için şunları yazmıştır:
Ortalık şöyle fena böyle müzebzep işler,
Ah o Yıldızdaki baykuş ölüvermezse eğer (s. 402)
Çoktan beridir vardı benim bir derdim,
Gideyim zalimi ikaz edeyim isterdim.
Kafes ardında hanımlar gibi saklıydı Hamid,
Al-i Osmandan bu korkaklık edilmezdi ümid. (s. 415)
Ah efendim o ne hayvan o nasıl merkepti. (s. 421)
Ah efendim o herif yok mu kızıl kâfirdi. (s 422)
Mısırın en muhteşem üstadı Muhammed Abduh.
Çıkarıp gönderelim hâsılı şeyhim yer yer,
Oradan âlem-i islama Cemaleddinler.
(bkz: muhammed abduh)
(bkz: cemaleddin efgani)
istibdat isimli şiirinde Halife-i müslimine diyor ki:
Düşürdün milletin en kahraman evladını yese,
Ne melunsun ki rahmetler okuttun ruh-i iblise.
Bir islam halifesine melun diyene ne demeli?
Şeytana rahmet okutmak tabiri de çok çirkindir.
Akif sadece Müslümanların halifesine dil uzatmakla kalmıyor, o halifenin yaratıcısına yani Allahü teâlâya da saldırıyor:
Ey bunca zamandır bizi tedib eden Allah,
Ey âlemi islamı ezen, inleten Allah!
Nur istiyoruz, sen bize yangın gönderiyorsun,
Yandık diyoruz boğmaya kan gönderiyorsun,
Mademki ey adl-i ilâhi, yakacaktın,
Yaksaydın ya melunları, tuttun bizi yaktın,
Yetmez mi musap olduğumuz bunca devahi?
Ağzım kurusun yok musun adl-i ilâhi?
Ben muhafazakar bir müslüman türk genci olarak bunları yazıyorum ki bilmeyen de bilsin. ya ecdadı abdülhamidi sevsin ya da mehmet akifi. zira ikisi bir kalpte olmaz. rivayet odur ki abdülhamidi görünce kusar çünkü akif.
milli şairimizdir ve dünyanın en güzel istiklal marşını yazmıştır.
ateist türklerin pek sevmediği şairdir çünkü muhafazakar bir yazardır, özellikle çanakkale şehitlerine yazdığı şiir mükemmel kelimesinin tam karşılığıdır, bütün eserleri safahat adlı kitapda toplanmıştır.
şiir okumayı seven birisi olarak mehmet akif ersoy un şiirlerini okuduğum zaman normal bir insandan daha üstün bir takvaya sahip olduğunu düşündüğümü itiraf etmeliyim...
"Ateist Türklerin pek sevmediği" şairdir denilen büyük Türktür. Ulan Ateist Türk mehmet akif'i sevmiyorsa o ateistliğinden değil kendisi Türk olmamasından dolayı sevmez. Her Türk Mehmet Akif'i sever, adı üzerinde istiklal Marşı şairi. Bununla beraber bir ekip vardır ki PKK ile anlaşıp, Amerika ile anlaşıp islam ülkelerini, Türkleri kafire teslim eder, her türlü hırsızlık yapar, her türlü adam kayırmayı yapar ama Mehmet Akif'in o güzel adını ağzından düşürmez. Bunlar Ateist, Türk düşmanlarından daha tehlikelidir çünkü onların ne mal olduğu belliyken bu Mehmet Akif'i kullanan hırsızların bölücülerin ne olduğunu vatandaş kolay kolay görememiştir.
mezarı felaket şekilde küçük olan adam acaba kendisi mi minyondu ki diye düşündürür. Aşırı gururlu ve sözünde duran bir kişidir. Tevfik fikret i pek sevmemekteymiş.
Bir insan nasıl bu kadar hissederek yazar diye kendime sordurmuş insan, milli şairimiz. Şu satırlarla da bazı kitleler tarafından '' arap milliyetçisi '' yaftasının takılmasına maruz kalmıştır ;
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince,
Günler şu heyulayı da er, geç, silecektir.
Rahmetle anılmak ebediyet budur amma,
Sessiz yaşadım, kim beni, nerden bilecektir?
abcb şeklinde yazdığı bazı kıtaları mızrak gibi saplanır bazen. Şu kıtayı da bir resminin arkasına yazmış, safahatte geçer.
hepsi göçmüş... Hani, yoldaşlarının hiçbiri yok,
Sen mi kaldın yalnız böyle kafileden uzak?
Meramın serdirmekse postu yola serdirmezler,
Haydi gölgenle beraber silinip gitmeye bak.
1936 huzura kavuştuğunda , dönemin hükümeti chp duyarsız kalmış , sefalet içerisinde ruhunu teslim etmiştir.
hükümetten bir kaç yetkili defin için gelmişsede halk buna tepkisini göstermiş ve üniversite öğrencileri tarfından , tabutunun üzerine " kabe örtüsü " serilerek son yolculuğuna uğurlanmıştır.
ne gariptir ki ; hem inönü hemde atatürk , mehmet akif in ölümünden pek ilgilenmemiş ve hatta daha sonraları haberleri olmuştur.
Ağlarım ağlatamam; hissederim, söyleyemem,
Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bîzarım!
Oku şâyed sana bir hisli yürek lâzımsa
Oku, zîrâ onu yazdım iki söz yazdımsa.
bunun dışında ön plana çıkan yegane özelliği ise, en üst düzey ittihatçılar bile abdülhamit han için yaptıkları ağır eleştirileri geri almışken kendisinin ölene kadar tek bir geri adım bile atmamasıdır.
