yaşadığı dönemde ülkesi alev alev yanan bir şairdi mehmet akif. o yüzdendir ergenleri toz pembe hayallere sürükleyecek şiirler yazmadı. tıpkı mustafa kemal' in söylediği gibi; söz konusu vatan ise, gerisi teferruattır.
en azından saygıyı hakeden şairdir. şiirlerini yargılayacak edebi bilgiye sahip olmadığımdan haddim değil iyi veya kötü demek, fakat bu ülkede bunca insanı manen birarada tutan değerlerden birisidir mehmet akif ve saygıyı hakediyor. salvador dali yahut picassonun resimlerinden bi bok anlamayan insanların sürrealizmi savunup ona saygı duyması gibi bişey belki bu yada nazım ın bazı şiirlerinin can sıkması gerçeği gibi belki.
mehmet akif ersoy eleştirilemez değildir tabi ki, eleştirin ama saygı seviyenizi koruyarak. şu anda saygı duyduğunuz onlarca kişiden daha fazla saygıyı hakettiği gerçeğini bilin.
Yâ Râb, bu uğursuz gecenin yok mu sabâhı?
Mahşerde mi bîçârelerin, yoksa felâhı!
Nûr istiyoruz... Sen bize yangın veriyorsun!
"Yandık" diyoruz... Boğmaya kan gönderiyorsun!
Esmezse eğer bir ezelî nefha, yakında,
Yâ Rab, o cehennemle bu tûfan arasında,
Toprak kesilip, kum kesilip Âlem-i islâm;
Hep fışkıracak yerlerin altındaki esnâm!
Bîzâr edecek, korkuyorum, Cedd-i Hüseyn'i,
En sonra, salîb ormanı görmek Harameyn'i!...
Bin üç yüz otuz beş senedir, arz-ı Hicaz'ın
Âteşli muhitindeki sûzişli niyâzın
Emvâci hurûş-âver olurken melekûta?
Sönsün de, ilâhi, şu yanan meş'al-i vahdet,
Teslis ile çöksün mü bütün âleme zulmet?
Üç yüz bu kadar milyonu canlandıran îman
Olsun mu beş on sersemin ilhâdına kurban?
Enfâs-ı habisiyle beş on rûh-u leimin,
Solsun mu o parlak yüzü Kur'an-ı Hakim'in?
islâm ayak altında sürünsün mü nihâyet?
Yâ Rab, bu ne hüsrandır, ilâhi, bu ne zillet?
Mazlûmu nedir ezmede, ezdirmede mânâ?
Zâlimleri adlin, hani öldürmedi hâlâ!
Câni geziyor dipdiri... Can vermede mâsûm!
Suç başkasınındır da niçin başkası muhkûm?
Lâ yüs'ele binlerce sual olmasa du kurbân;
insan bu muammalara dehşetle nigeh-bân!
Eyvâh! Beş on kâfirin îmanına kandık;
Bir uykuya daldık ki: cehennemde uyandık!
Mâdâm ki, ey adl-i ilâhi yakacaktın...
Yaksaydın a mel'unları... Tuttun bizi yaktın!
Küfrün o sefil elleri âyâtını sildi:
Binlerce cevâmi' yıkılıp hâke serildi!
Kalmışsa eğer bir iki mâbed, o da mürted:
Göğsündeki haç, küfrüne fetvâ-yı müeyyed!
Dul kaldı kadınlar, babasız kaldı çocuklar,
Bir giryede bin ailenin mâtemi çağlar!
En kanlı senâatle kovulmuş vatanından,
Milyonla hayâtın yüreğinden gidiyor kan!
islâm'ı elinden tutacak, kaldıracak yok...
Nâ-hak yere feryâd ediyor: âcize hak yok!
Yetmez mi musâb olduğumuz bunca devâhi?
Ağzım kurusun... Yok musun ey adl-i ilâhî!
mehmet akif bildiğimiz anlamda şair değildir ve de öyle bir iddiası da yoktur zaten.onun şiiri manzume diye tabir edilen ve daha çok olaya şiirlerdir.özellikle Asım üzerinden birçok nasihat verir yol gözterir.ayrıca eserlerinde destan özelliği de görülür.
belki iyi bir şair değildir ama çok büyük bir edebiyatçıdır.
beşeri aşk' a ait olmayan şiirleri insanlar tarafından anlaşılamayıp yaftalanan şairdir. şiirin sadece kafiye yada aruz ölçüsünden ibaret olduğunun düşünenler için geçerli söylemdir. Yaşadığı duygu yoğunluğunu anlamadan onu okuyan insanlara ne yazık ki mahkum olmuştur.
yeni olmayan çakma solcu iddası.
hilalin bir taraflarına battığı , istiklalin rahatsız ettiği , "10 kıta şiir yazmış bir kere atatürk dememiş , bir kere laik dememiş" sığlığındaki kemoşcanlar tarafından yıllardır dile getirilmekte.
müsterih olun kardeşlerim , bu burjuva kemoşcanlarının eline hiçbir zaman istiklal marşına "dokunmaya cürret edebilecek" güç geçmeyecek.
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
bunca yıldır edebiyatçı o kadar kitap yazdım şiir yazdım kitap okudum, Mehmet akif ersoy gibi bir adama tırt diyecekleri hiç aklıma gelmezdi senin boyun kaçta o adam tırt diyorsun boş insan.
