bu yansıya kapılan kişi kendini "züpde-i alem" sanır, öyleymiş gibi gösterir, öyleymiş gibi davranır. bu doğrultuda yapamayacağı işlerin altına girer, karşılayamacağı sözler verir.
bu kişinin sonu genellikle hüsran olur.
bu da başka yeni sıkıntıları doğurur.
her meselenin -öznesel yada nesnesel olsun- kişiselleştirmesi de bir başka megalomanyaklık alametidir*.
