nedim şener ve ahmet şık için taksime yürüyen insanların ve aynı zihniyet ortalamasını kendine pay eden sözde hakkaniyetçi medyanın, basın özgürlüğü masumiyetinin kapsadığı dokunulmazlık algısı üzerinden betimlemeye çalıştığı 'medya mensubu yanlış yapmaz' telakkisidir. riyakarlık da bu metodun sıçrama tahtasıdır. iki gazeteci için taksime yürüyen zevat; mehmet baransu 100 yılla yargılanırken, hiç yazmadığı bir yazıdan 10 yılla yargılanırken, şamil tayyar 50 yılla yargılanırken, abdurrahman dilipak ın tüm mal varlığına el konurken, mehmet doğru yazdığı bir cümleden ötürü yüzlerce generalin açtığı dava sonuçu 7 sene hapis yatarken, mustafa islamoğlu koca kitabının içinde geçen bir kelimeden (dikta) 11 ay hapis yatarken, atilla yayla sarfettiği bir cümle sebebiyle üniversite kadrosundan çıkarılmaya çalışılmakla kalmayıp linç etmeye çalışılırken, doğru haber gazetesinin yazar ve muhabirlerinin yarısı bir gece ansızın gözaltına alınıp bir kısmı tutuklanırken, taraf gazetesinin 21, zaman gazetesinin 17 çalışanı aynı gün ifade vermeye zorlanırken, ahmet altan a tayyip erdoğan 50 bin liralık tazminat davası açarken, oktay ekşi, alçakları tanıyalım başlıklı yazısıyla, m. ali birand ve cengiz çandarı resmen hedef gösterirken, orhan miroğlu tehdit edilirken, mehmet metinere suikast hazırlığındayken pkkk militanları yakalanırken neden bu kadar demokrat değillerdi? yoksa aralarında sıranın kendilerine geldiğini farkedenler mi var? işte türkiye bu kadar basit ve adi insanların yükselebildiği basit bir coğrafyanın parçasıdır.
