Günlerin birinde mecnun'a rastlayan gönül ehli bir yolcu sordu:
"leyla hakkında ne biliyorsun? bana leyla'dan haber ver!"
mecnun o anda baş aşağı yıkıldı, yola serilip kaldı. sonra inler gibi mırıldandı:
"bir kere daha 'leyla' de! benden bir şeyler sorup durman beyhude. medem 'leyla' diyorsun, soruna cevap olarak leyla adı kafi değil mi? ne kadar mana incisi denilse, yine de leyla adı kadar değerli değildir. leyla'nın adını andın mı, cihan içinde cihanlara sır söyledin demektir. leyla adı hatırımda dururken başka adı bir an bile ansam küfürdür bu.
bunu duyan gönül ehli şu şiiri söyledi:
mecnun ki "la ilahe illa!" der idi
teklif-i visal eyleseler "la " der idi.
şol mertebe meftun idi leylasına kim
'mevla' diyecek mahalde 'leyla' der idi.
günümüz türkçesi:
mecnun "la ilahe illa"(...dan başka ilah yoktur) diyordu. leyla ile kavuşma teklif ettiklerinde ise; "la" (hayır) diyordu. leyla'ya o derece tutkundu ki, bazen şaşırıp "mevla" diyeceği yerde "leyla" diyordu.
mecnun bunu üzerine toparlanıp oturdu.toprağı karıştırmaya başladı. sanki orda bir şey arıyor, eşeliyordu.
adam dedi ki:
"a biçare ne arıyorsun?"
mecnun bir ah edip cevap verdi:
"elbette leyla'yı arıyorum."
"iyi ama leyla yerde ne gezer; öylesine berrak bir incinin toprakta ne işi var?"
"elbette o melek yaratılışlı yerde, toprakta olmaz, ama ben onu nerede olsa ararım. belki bir an gelir, bir yerde buluveririm."
bir de...
leyla'nın ölüm haberini alan mecnun
Yolunu şaşırmış mecnun, ordan oraya koşturup dururken biri ona "Leyla öldü!" diyiverdi. Mecnun bu kara haber üzerine derhal durdu ve ellerini açıp şükretti:
"hamd olsun allahıma!..."
Bu sefer adam çok öfkelenip bağırdı:
"a aklı ve hayatı darmadağın olmuş zavallı! Hem onun için yanar, hem de neden böyle söylersin?"
"ben o ay yüzlüden bir fayda elde edemedim. Bari başkaları da bir şey elde edemesin!..."
