Maydanoz yeşil, taze ve neşeli,
Sofraların vazgeçilmezi, en güzel eczalı.
Bir gün ben de oldum, maydanoz gibi,
Bahçede dolaşır, rüzgarla yarışırım şimdi!
Sürekli yanımda, dostum mu, düşman mı?
Salatalarda parıldar, "Ben buradayım," der hâlâ.
Kimisi kıskanır, yeşilliğimi neden,
Bense dalga geçerim, “Çok da nazik değilim ben!”
Yemeklerde harika, tat katmak işim,
Ama bazen hepsi bana haksızlık gibi gelir.
“Bu kadar sevilmem, pek anlamış değilim,”
Dersin de, “Olmaz öyle şey!” diye yanıtlarım ben.
Kendimle gururluyum, kıvrak ve çevik,
Sürekli tazelenirim, genç kalmak işim.
Bazen soğutucu, bazen ısıtıcı,
Ne olursa olsun, yüreğim yepyeni bir kütüphane!
Hani olur ya, bir salatada kaybolur,
Ben de orada, yeşil bir gölge olurum.
Uzaklardan fısıldar, “Burada saklayın beni,”
Ama unuturlar işte, bana yer verme meyli.
Bir gün oturdum, düşündüm derin derin,
Neden hep beni koyarlar, her yemekte kesin?
"Artık yıldızım parlayacak," dedim kendi kendime,
Ve şimdi her tabakta, herkes beni görmeye geldi!
Maydanoz evlere huzur taşır,
Tazeliğiyle sofraları sarar,
Gözlerin rengi kıskanır, yeşilin şahı,
Kendimi yemedikçe, ben de büyüyeceğim hâlâ!
Komik bir dostum var, adı da Kereviz,
Bazen birbirimize sokarız, oluruz delilik.
“Dostum, sen de beni sev, dostu yarıda bırakma,”
Birlikte daha iyiyiz, pişirelim hayatı daha!
Sonuçta maydanoz, hayatın en güzel yanı,
Her tabak bir şarkı, her lokma bir anı.
Kendi çapında dans eder, mutfakta döner,
Beni unutmasınlar, çünkü ben hep burada kalırım!
