kıyamet, dünyanın çatlayıp patlaması ve herkesin telef olması tarzı kehanetler için kaynatılan ikiyüzlülük.
yahu, adamlar vaktinde yıldızlara bakarak yaşadıkları toplumu hizaya getirmek adına o günlerde yaşayan kimsenin zaten göremeyeceği bir tarih sallamış. tutmuş mu? dünyanın sonu anlamında tutmamış, ancak o kitleyi idare etme anlamında tutmuş işte: öyle ki, yüzlerce yıl ve nice medeniyet sonrasında bugünün tam teşekküllü insanlarını bile bir süreliğine fantastik bir heyecan sarmış, olmuş bitmiş geçmiş. eskilerin daha böyle nice kehanetleri zamanları geldikçe bunlardan haberdar olabilen insanlara gülme malzemesi haline gelmiş.
peki ama, mayalara reva görülen bu aşağılama ve ilkellik statüsü neden varolan dinlerin aynı doğrultuda verdikleri atmasyonlar için işletilmez? kesin tarih vermedikleri için mi? alametleri net olmadığı için mi? "ne zaman kopacağını ancak allah bilir" diye işi genişten tuttuklarından mı? ikiyüz üçyüz sene sonra uzayda koloniler kuracak olan torunlarımız bu hikayeleri okuyunca "dünya gezegeni yok olacakmış aman dikkat" diye dalgalarını geçmeyecek mi? "ne kadar safmış bunlar" diye kendilerini eğlendirmeyecek mi? farkı ne?
