israil'in yaptığı haince saldırının unutulmasıdır.
Şöyle ki;
israil, mavi marmara yardım gemisinin oradan kolaylıkla geçip gazze'ye ulaşamayacağını, geçmesine izin vermeyeceğini ve askerlerini göndereceğini Türkiye Cumhuriyeti üst makamlarına bildirdi.
Başbakan, genel kurmay başkanı ve diğerleri ne yaptı? '' Bir şey yapamazlar. '' diyerek Mavi marmara'nın yola çıkmasına izin verdiler; hem de yanlarında herhangi bir asker ve silah vermeden.
Sonra n'oldu?
Beklenen gerçekleşti. israil, onlarca asker ile içinde yaşlı, kadın, erkek, çocuk, hatta bebek olan gemiye saldırdı; hem de ağır silahlarla.
Bizim elimizde taş vardı, sopa vardı.
israil kurşun sıkarken onlar ekrandan '' lütfen sesimizi duyuyorsanız... '' diye yardım çığlığı attılar.
Peki daha sonra n'oldu?
Ölüler ve yaralılar...
Başbakan yardımcısı bülent arınç ne dedi; '' yaptıkları yanlarına kâr kalmayacak. ''
Başbakan ne dedi; '' israil'in bu saldırısını kınıyoruz. ''
Peki tamam...
Yaptıkları yanlarına kâr kaldı mı? Kaldı.
Başbakan'ın lakırtıları ne oldu? Püf, uçtu gitti. Kınamakla yetindi Sayın başbakan.
...
Bunlar unutuldu. Bizim cahil halkımız unuttu.
Herkesi 12 eylül anayasa değişikliği referandumu telaşı sardı.
E benim güzel halkım:
Hâlâ görmüyorsun değil mi bu gerçekleri.
Sen, recep tayyip erdoğan diye sayıklamaya devam et.
Bu masumların dökülen kanlarının hesabını kim verecek?
