matematikle kafa yemiş bir bünyenin aşık olma mertebesinde sevgisini matematiksel terimlerle ifade ederekten şiir yazma girişimi...*
Sen karmaşık sayılar gibi karmaşık,
soyut matematik gibi asi,
her zaman türevlenmeyen,
sağdan ve soldan yaklaştıkça
bir türlü ulaşılamayan limit gibisin...
Seni gördüğüm an çarpanlarıma ayrıldım...
karekök kaşlarını kahverengi gözlerinle
yaptığı orantıyı görünce ise
dünyanın etrafımda parabol eğrileri gibi dönmeye başladığını
hissettim.....
ve o zaman sana pi sayısı gibi
kesin ve sabit bir şekilde aşık olduğumu anladım...
sana olan bu aşkım evrensel kümeye bile sığmaz
ama unutma ki evrensel küme içinde de mutlaka bir kesişimimiz
vardır...
inan her ne kadar komşumuz pisagor ve öklitin
yapmış olduğu dedikodular
beni ortak katlarıma bölse dahi
senle ayrılacağımızın olasılığını düşünmek istemedim bile
ey benim polinom yüzlü elips gözlü sevgilim..
seni eksi sonsuzdan artı sonsuza kadar daima seveceğim
sıfır noktasında dahi sana olan sevgim
maksimum düzeyde olacaktır...
umarım bu sevgimiz birebir ve örten fonsiyon gibi olur...
ne sinüs dinlerim ne kosinüsü...
ne tanjantı takarım ne de kotanjantı...
bütün koordinatlarımda sen varsın....
