küçüklükten beri matematiğe karşı zaafı olan kişilerin yaşadığı travma. Sınavlardan genelde kötü alırlar, iyi aldıkları zamanda kendilerini bişe sanarlar taki diğer sınavda babayı alana kadar. Aldıkları iyi notta hocanın öğrenciye acımasındandır. Ne yalan söleyeyim benimde matematiğim berbat. Lisedede sınavlarım 30 küsürlerdeydi ama iyikide özel okuldayım hocalar geçirdi. Yoksa alırdık babayı. Ama kendimi şöyle avutuyorum. (bkz: Öss 2006) da matematik-1 türkiye ortalaması 8 netmiş. O kadar kolay sormalarına rağmen 8 netse demekki türkiyenin matematiği kötüymüş. Bu sadece bana ait olan birşey değil. *
matematik bilmemek ayrıdır, öğrenmemek ayrıdır özürlü olmak ayrıdır.hemen basitçe açıklayalım.
matematik eğitimini çok iyi almayan biri matematiği bilmez, sınavda ben matematik yapmayacağım * der öğrenmez...ama özürlü olmak apayrı bir şeydir şöyle ki;
özel ders verdiğim öğrencilerden birine, problemleri anlatıyorum. lise bir öğrencisi, yazılıları berbat...
dersin başında en ince ayrıntısına kadar anlatıyorum ve soruyorum 'anlamadığın bir şey var mı?' yok g.k abi...tamam...
sonra aynı türden rakmları farklı bir problem çözüyorum, 'anlamadığın bir yer var mı?' yok g.k. abi...
şimdi başta çözdüğüm sorunun aynısını ona veriyorum rakamlarına bile dokunmadan...
çocuk mavi ekran, öküz öküz bakıyor, 'oğlum biraz önce anladım dedin'...'ya şey'....soruyu tekrar çözüyorum 'anlamadığın bir yer var mı?', 'yok g.k abi' sonra yine aynı türden rakamları farklı bir problem çözüyorum, 'anlamadığın bir yer var mı?', 'yok g.k abi' iyi bakalım al o zaman bunu da sen çöz (ilk soru yine noktasına virgülüne dokunulmadan)...yine mavi ekran yine mavi ekran...özürlü olmak böyle bir şeydir, on kere de görse, bin kere de görse bir bok anlamaz...
eğitim sisteminin analitik öğrenmeyi asla hedeflemeyip, ezberciliğe bayıldığı -hatta harf harf ezberlettiği-, matematiksel zekanın geliştirilebilmesi için hiçbir sağlıklı uygulamayı içermediği bir ülkede sıklıkla karşılaşılan öğrenci rahatsızlığıdır.
nihayetinde, matematikte başarılı olan öğrenciler de, zaten doğası gereği matematiksel zekaya sahip öğrenciler olur hep. yoksa, ezberci bir adamın bu sistemde matematik dehası olabilmesi mümkün görünmemektedir.
abi : kesirleri siktiret şimdi tamam yok öyle bişey senin için soruyu daha basitleştiricem. diyelim ki elimizde bir karpuz var. bu karpuzun tamamı 6 kg ise yarısı kaç kg eder?
kardeş : -
abi : bak güzelim şimdi.. bu karpuz.. 6 kg. .. böldük şimdi bunu böyle tamam mı tam ortadan eşit olarak.
kardeş : -
abi : ip ucu vereyim bir parçası 3 kg. diğeri kaç kg?
kardeş : e tartarıııızzz.
abi: kalk lan kalk eşşoleşşek!
bilimsel alanda ilerleyememizin nedenlerinden bir tanesi olarak gösterilebilir. matematiğin bilim dili olduğunun farkında olmayan sistem giderek genç beyinleri köreltmektedir. matematik, öğrencilerin karşısına bir canavar olarak çıkartıldığından insanlar kendisinin matematik yapamadığını sanmakta ve bu yüzden gitgide soğumaktadır matematikten.
başlı başına beni anlatır. bugüne kadar başıma ne geldiyse matematik yüzünden geldi üstelik. üniversiteden 4 yılda mezun olamayışımın sorumlusu birinci sınıfın matematiğidir. seneye de mezun olamazsam yine matematiktir, böyle biline. lan ben o matematiği yapsam buralarda işim neydi dedirtir. aha aklıma düştü yine, ne olacak bu benim halim sözlük.
matematikten daha basit ve keyifli başka bir ders yoktur. sonuç ve yöntem bellidir, çözülemeyecek soru yoktur.
temel oluşturup, kurallar öğrenilerek, farklı soru kalıpları çözülerek, kalem oynatmaktan ve soruyla oynamaktan çekinmeyerek matematik kabusundan kurtulmak mümkündür.
matematik zordur diyerek çocuklarımızı korkutmayalım efenim.
matematiği gereksiz görmekle başlar her şey. aynı cem yılmaz esprisinde ki gibi paramın 2/5' si ile fındık,2/5'si ile fıstık, 165/200 ü ile b.k aldım gibi problemler çözmek hiç te akıllıca gelmez size. kendinize hiç bir zaman hesap makinesi muamelesi yapılmasını istemezsiniz. bir üçgenin alanı ya da dikdörtgenin işe yaramayacağını bilirsiniz.bağla bahçeyle alakanızda yoksa niye öğrenmek zorunda olasınız ki. hayatınızdaki olasılıkları hesaplamak asla kitaptakiler kadar basit, açık ve anlaşılır olmayacaktır. işte bu yüzden kendini zora sokmayan, matematiği sevmeyen insandır.
sözele daha yatkın olmaktır. en çok lisede çekildiği sanılır ama benim gibi üniversitede bile kurtulamayanlar var. öncelikle türkiye koşullarında sözel bitirirsem ne olucam denilip eşit ağırlık okunur ama öğrenicem diye canınız çıkar. sonra üniversite zamanı matematikli bir bölüm seçilir *. 4 sene daha demektir bu ki o insana ölüm gibi gelir. ne yaparsan yap olmuyorsa tek yol 'ezberle geç'.
benim gibi insanlar en iyi örneklerindendir. bugün 4 aydır üzerinde çalıştığım en basit konunun sınavda çıkması üzerinde yine başarısızlıkla sonuçlanan 48 dakika süren işlemlerim bunun en büyük kanıtıdır.
tamam kabul matematik özürlüyüm.
sorun şu ki; yıllardır anlamıyorum abi! aşamıyorum...
buna rağmen lise hayatı boyunca sayısal okumak, ygs de lise hayatı boyunca görmediği halde 30 sosyal 30 türkçe yapip ,11 matematik yaptıktan sonra lys'de mal gibi tm'ye bile basvurmadan direk 1 2 ye girmek ve sinava bir sene daha sayisaldan hazırlanmaktır. *
matematikten nefret etmiş, taa ilkokulda bağlarını koparmış biri olarak, kesinlikle ciddi problemler doğuran özürdür. güzel bir işim var çok seviyorum ama matematiğin insana kattığı analitik düşünce becerisini de, işin içinden çıkılmaz hale gelen analizleri görünce aramıyor değilim.
siz siz olun, taa en başından işi sıkı tutun. en temel ilk birkaç konuyu kaçırdınız mı domino taşı gibi salıveriyor kerata. bu arada ilk konuların adı neydi la?
