kimse kimseye bu filmden olduğundan daha içten "orrospuaaaa" diyemez buna eminim. cinnet en başta olmak üzere içinde geçen her duyguyu izleyiciye "yaşatan" film. şaheser.
hiçbir hollywood filminden etkilenemezsiniz bu film kadar. zeki demirkubuz un izlediğim ilk filmi ve şimdiden diğerlerine referans olabilecek bir film.
--spoiler--
Masumiyet, 97 yılının Türkiyesinde büyük yankı uyandıran bağımsız sinemanın öncüleri arasında sayılır. Demirkubuzun 2.filmi olan Masumiyet bir hikayenin az bütçeyle seyircinin baştan sona etki altına nasıl alınabileceğinin kanıtıdır.Filmin 19 gün gibi kısa bir sürede çekilmesi bir yana filmdeki diyaloglar, ki bunların hiçbiri didaktik ya da edebi cümleler değil; bir o kadar edepsiz ve hayatın içinden cümlelerdir, bu filmi bir yerlere götüren unsurlardır.
Filmin açılışı Yusufun 10 yıldır bulunduğu hapishaneden çıkmak istememesiyle başlar. Düşünsenize hapisteki ceza süreniz bitiyor ve dışarı çıkmak istemiyorsunuz; ne kadar aptalca geliyor değil mi ? Peki Yusufu geri kalan ömrünü hapishanede yaşamaya iten ne? Hayattan o kadar çok korkuyor ki dışarı çıkmak istemiyor. Müdür mektubunu okurken sürekli açılan kapı Yusufu dışarıda yeni bir hikayenin beklediği gerçeğini açıklıyor sanki. Yusuf dışarı çıkınca yarım kalan hikayesinden başlıyor hayatına. Ablasının yanına gidiyor ama çok geçmeden oraya ait olmadığına inanıyor ve sessizce çıkıp gidiyor bilinmezliğe.
Yusuf, Uğur ve Bekirle tanışacağı otelde bulur kendini. Burası gidecek yeri olmayanların kaldığı, lobide oturup Türk filmi izleyen, filmin kahramanlarına üzülen hayatların tüketildiği bir oteldir. Bekir ve Uğurla tanışınca onların arasındaki ilişkiyi merak eder. Çünkü o da zaman geçmeden Uğurun çekim alanına girmiştir. Bekir nasıl anlatacağını kestiremez önceleri. insanların gözünde basit bir pezevenk olarak gözükmektedir ama her şey bu kadar basit değildir. Kaybedendir Bekir. Üstelik bunu aşkı için yapmıştır. Ailesini, evini, işini kısacası her şeyini aşk uğruna geride bırakmıştır. Bunu da kendine yol belli eğ başını uzun uzun yürü şimdi diyerek kabullendirmiştir. Bekir için aşk kaderdir. Artık kendini aşka teslim etmiştir. Aşkının yolu bellidir; o yol Uğurun yoludur. O yolda yürür. Masum bir sevenken yıllar geçtikçe Uğuru kaybetmemek için masum bir pezevenge dönüşür. Sonunda Yusufun onlara dahil olmasıyla Bekir belki de bu olanlara bir tanık bulur. Uğuru teslim edecek biri ,bir Bekir bulur ve artık gururuna söz geçiremez, intihar eder.Yusuf artık yeni Bekirdir ve o da artık Uğurun karşısında zayıf duruma düşmüştür. Bekir gibi karşılıksız aşkın girdabındadır artık ve gittiği yol Uğurun belirleyeceği yoldur ve bu yolda çoktan başını eğip yürümeye hazırdır.
Uğurun Zagora aşkı ise sonunun nereye gideceğini bilemediği yolculuktur. Sayısız kentler dolaşmış evlenmiş, kızı doğmuş, kızını da bu belirsiz yolculuğa sürüklemiştir. Çilem dilsiz, üstelik o da kaybeden olma yolunda ilerlemekte; hayatı ucuz otellerin lobilerindeki Türk filmlerinden öğrenmektedir.Üstelik bu yolculuktan yorulmuştur. Bekir kendinin yerine geçecek biri bulunca canına kıyarken Uğur ise kızını Yusufa bırakıp gidiyor. Artık sonunun belli olduğunun farkına varıp kendisini deli gibi seven Yusufun kızını da çok seveceğine inanıp ölüme gidiyor.
Aşkın kimi zaman saf masum olduğu kadar sert ve yaşamayı mecbur kılacak kadar fedakarlık gerektirmesi gerektiğini,aşk tek kişiliktir; lafının aksine aşk çok kişiliktir olgusu yerleştiren, izleyenin aşka bakış açısını değiştiren ve son olarak Samuel Beckett'in dediği gibi "Hep denedin /Hep yenildin/Tekrar dene/Tekrar yenil/Daha iyi yenil..."dedirten bir film. Film mi ? Hayatın ta kendisi aslında..
--spoiler--
boncuk boncuk gözleriyle size gülümseyen çocuğun gözlerinin ışıltısıdır, gece üstü açılan yavrusunun üstünü örtmek için kalkmış annenin uykusuz gözleridir, yeni doğmuş bir bebeğin ağlamasındaki çaresizliktir.
ilkokul yıllarında yaşanmış ilk aşktır masumiyet. hiç bir kötü niyet beslemeden, uzaktan bakarak, gözgöze gelme ve 2 kızaran yanaktır. onu görmekle bile küt küt atan kalptir masumiyet.
haluk bilginer ve güven kıraç' ın eşsiz oyunculuğuna derya alabora' nın oyunculuğu da eklenince mükemmel olmuş filmdir. bu filmle ilintili kader filmi varmış şimdi de onu izleyeceğim. insanın aklına gemide-laleli' de bir azize ikilisi geliyor hemen. o filmler de birbirini tamamlamıştı. ne varsa 2000 öncesi filmlerde var. yok incir reçeli yok üzüm pekmezi yok kardeşim bu masumiyetteki gerçekçiliğin onda biri yok.
duygunun acıyla korunduğu dönüşümlü insan ağacı içeren demirkubuz eseri. uğur un zagor hariç bilinç faktörünü yitirmesiyle sıradanlaştığı ve duygu zincirindeki bekir i 0 ın altına indirgediği, "çevre" denileni yitirip rolleri kendi fedakarlık anlayışıyla değiştirdiği ucunun kader e uzanacağı yolculukta uğur un 1. tekil i olan zagor yüzünden çatışmalarının arkası kesilememekte. Yusuf ise yitirdiği aitlik kavramını çilem, bekir, uğur üçlüsüyle bulmakta. ardından çilem hariç aitliğini yine yitirmekte. karmaşa filmi evet, birazda yaşamın pis tarafından saflık arındırmaya çalışmak gibi. suç denilen kavram döngüde tamamıyla. sorumluluk paylaşılır mottolu ilerlemekteyken uğur un yusuf la gerçekleştirdiği bekir konuşmasında esasen bu sorumluluğu ve benzemeyi paylaşıyor gibi.
uğur: çok mu seviyorsun bekir abini?
yusuf: iyi insan, bana abilik yaptı.
uğur: iyi insandır köpek, "ama salaktır azcık. birşeye taktı mı takar."
uğur aslında kendini anlatır. bekir i kendine benzetebilmesiyle oluşmuştur "takıntı" hali.
bekir in nokta atışıyla yusuf devralır uğur için bekir in yerini. yani silik karakteri. x, y ne farkeder olgusuyla "aynı" yı yaşatır farklı kimliklere, ritüele dönüştürmüşçesine.
Gözlerden anlaşılabilen, büyüdükçe insanların büyük çoğunluğunun kaybettiği hal. Gittiğinde asla geri gelmeyecek değerdir. Belki de sahip olunabilecek en güzel şeydir.
--spoiler--
zagor'un diyarbakır cezaevinde olduğunu duymuştum o sıra.. bi gece bi büyükle eve geldim.. hepsini içtim... zurnayım tabi.. bi ara gözümü açıp baktım karlı dağlar geçiyor.. bi daha açtım başımda bi çocuk kalk abi diyarbakır'a geldik diyor.. baktım sahiden diyarbakır'dayım... bi soruşturma, kale mahallesi vardır oranın... bi gecekonduda buldum.. malımı bilmez miyim.. görünce hiç şaşırmadı.. hiç bişey demedik.. o gece oturup düşündüm.. oğlum bekir dedim kendi kendime "yolu yok çekeceksin.. isyan etmenin faydası yok.. kaderin böyle..yol belli... eğ başını usul usul yürü".. o gün bu gündür usul usul yürüyoruz işte..
--spoiler--
