araştırılması gereken çok acayip, karanlık bir dünyadır. bunlar erkek çocukların çocukluk hayatına en küçük yaşta, genellikle kafiyeli ve şiir tadında girerler. çocuk bunları söylerken, anlamlarını çok biliyor değildir. sadece arkadaşını göt etme mantığına sahiptir. sonradan büyüdükçe anlamları da anlamaya başlar ve ne kadar kirli sokaklarda büyüdüğünün farkına varır.
hakeme gözlük
eline sözlük
cebine tarak
götüne yarrak...
abi hakem sözlüğü napacak amına koyim. * ama maksat anlamlı bişeyler söylemek değil. daha çocukluktan fanatizm üretmek. büyüyünce artık o çocuğa takımın yediği golün nizami olduğunu ölsen anlatamazsın...
bir başka ilginç nokta: "cebine tarak"... e saç baş dağılmış tabii, sakat... son mısra, kendiliğinden geliyor, konuşmaya gerenk yok.
en ilginç olanlarından biri de "o lafları atlattık" kalıbıdır. yiyosun bi çuval küfürü, yiyosun, ondan sonra da şöyle diyosun:
"o lafları atlattık
.... bomba patlattık"...
artık ben bile utandım, otosansür uyguladım amk. buraya "bomba" olayının nasıl girdiğini kimse açıklayamaz. ananın örekesinde bomba patlatmak, nası bir hayalgücü amk? ondan sonra terör niye bitmiyo, tecavüz niye bitmiyo? biter mi lan, çocukluk dünyasına bak adamın!
bu nasıl böyle olmuş kimse bilmiyor. kimse de oturup ciddi bir kitap yazmıyor bu konuda... oysa önemli şeyler bunlar. ezberden psikanaliz okumak iş değil, psikanaliz yapabilmek lazım. hatırladıkça tuhaf oluyorum.
