bana kalirsa 4 metallica basyapitindan biridir. en sevdigim metallica sarkilari arasinda yer almaz ama 4 sarki vardir ki bunlar metallicanin dunya muzugine hukmetmesine neden olan sarkilardir. for whom the bell tolls, master of puppets, one ve enter sandman.
master of puppets yani kuklaların efendisi fakat ne kadar uyuşturucu desek ve sözlerde kullanılsada tek anlamı uyuşturucu değildir. çünkü albüm kapağına bakarsanız anlarsınız ki tanrı kastedilmektedir. mezarlar ve onları iplerle oynatan iki el başka ne olabilir. ve soloda tam bu anlama yakışır biçimde mükemmeldir.
metallica'nın üçüncü albümüdür ve pek çok metal müzik sevenine göre gelmiş geçmiş en iyi metal albümüdür. 21 şubat 1986'da elektra records etiketiyle yayınlanmıştır. grubun aynı yıl ölen bas gitaristi cliff burton'un çaldığı son metallica albümüdür. toplam sekiz parça içermektedir. metallica bu albümle metal dünyasında en çok tanınan gruplar arasında yerini almakla beraber müzik tarihine adını altın harflerle yazdırmıştır. hiçbir şarkıya klip çekilmemesine rağmen amerika listelerinde 6. sıraya kadar yükselen master of puppets albümünde özellikle bass gitarist cliff burton'un yazdığı bir bass gitar riffi üzerine kurulan orion şarkısı onun ölümünden sonra adeta kendisi ile bütünleştirildi ve müzikal dehası otoriteler tarafından tartışmasız kabul gördü. albüm rolling stone dergisinin en iyi 500 albüm sıralamasında 167. sırada yer alır.
normalde megadeth'çi olmama rağmen bu parça son günlerde playlistimde üst sıralara yükseldi. dinledikçe daha çok sevdim. hızlı hızlı giderken o ortadaki yavaş ve duygusal solo, daha sonra bir gazla tekrar yükselişe geçmesi muazzam. james'in sesi ayrı bir muazzam zaten.
master of puppets ve holy wars, thrash metal dünyasının iki temel kolonu kanımca. bütün thrash metal bunların üzerine inşa edilmiş resmen. sözler, müzik, teknik aşmış.
master of puppets'i henüz çalmayı denemedim ama holy wars'u çalmayı denemek bile ölüm gibi. ikisi de teknik açıdan aşmış parçalar ve ben bugüne kadar dave mustaine sevgimden dolayı metallica'ya kıl olduğumdan master of puppets'i adam akıllı dinlememiştim bile.
Metallica'nın en sevdiğim albümüdür. Ayrıca şarkıya bakarsak, James'in down pickingde nasıl bir hayvan olduğunu görürsünüz. Zira onu öyle çalmak ve aynı zamanda söylemek herkesin yapabileceği şey değildir. Ve ortadaki soloda james'indir, en sevdiğim solodur, çok duygusaldır.
