Mason derneği üyesine verilen ad-lakap.
ismi dernekler masasında kayıtlıdır bizde, HKEMBL veya ÖMBL altında.
Dolayısıyla fetö benzeri bir şey anca islamcı abazaların fantazi dünyasında mümkündür.
Masonluk gizli bir topluluk değildir. En fazla, sırları olan bir topluluk denebilir.
Yahudilikle de alakası yoktur, Hristiyan kökenlidir denilebilir, o da tarihsel.
Günümüzde seküler mahiyettedir.
Erol Simavi'ye gelince, 1988 yılında Hürriyet
gazetesinin 40'ıncı kuruluş yıldönümünde
gazeteci Emin Çölaşan'a konuşan Erol Simavi,
kamuoyuna mason olduğunu açıklayacak, hatta
kendi masonluğunu itiraf etmekle yetinmeyerek,
Alparslan Türkeş'in mason birader olabilmek için
yardımını istediğini de iddia edecekti:
'27 Mayıs ihtilali olmuştu. 9 Kasım 1960 Çarşamba
günüydü. Sıkıyönetimden aradılar. Milli Birlik Komitesi
üyesi Albay Alparslan Türkeş görüşmek istiyormuş.
Florya'ya gittik. Komite içinde darbe yapacaklarını
anlattı. Mason olduğumu öğrenince, kendisini de
masonluğa almamız için ısrar etti'..'
bilerek kendilerini itibarsızlaştıran ama arka planda oldukça büyük ve detaylı işler yürüten örgüt yapılanması. oturup bir kaç saatinizi fetö yapılanmasının detaylarını araştırmaya ayırın. aynı modeli masonlarda tasvir edin. fişlemeden istihbaratına, evlilikten eğitime kadar pek çok şeyin aynı olduğunu göreceksiniz.
rotary klüpler bunların ufak birer modelidir.
Dış Dünya'ya kapalı oldukları için gizemli görülen ve güçlü zannedilen bir topluluk olabilir.
5 liralık maske takıp, evin içinde ayin yapıyorlar belki de. swh
Aramızda mason var mı?
Dünyanın içine eden topluluk. Yahudilerle bir olup diğer insanların gelişmesine engel olurlar ve dünyayı istedikleri gibi yönetirler. Allah bunları helak etmeden yok olmaları da imkansıza yakındır.
zamanında başlarına gelenlerden sonra gizliliğe maksimum seviyede önem veren ve bunu harika şekilde yerine gelen bir topluluk olduğundan insanların haklarında saçma sapan teoriler ürettiği topluluktur. ritleri hatta selamlaşmalarına kadar bilmeniz için onlardan olmanız gerekir.
Mason kelimesi Fransızca “duvar ustası” anlamındaki maçondan gelir; masonlara farmason veya franmason da (franc maçon: serbest duvarcı) denir. Masonluğun son iki yüzyıllık geçmişi genel olarak bilinmekle beraber daha öncesine ait tarihi sırlar, efsaneler ve mitlerle kaplıdır. Son zamanlardaki araştırmalar modern masonluğun temelini; Ortaçağ ingilteresi’nde duvarcı ve katedral inşaatçısı meslek birliklerinin (Fr. loge, ing. lodge: loca) gelişmesine dayandırmaktadır. Ancak zamanla katedral inşaatlarının azalması üzerine amelî (operatif) masonların oluşturduğu localar, üye sayılarını en azından koruyabilmek için başka meslek gruplarından da aynı ilkeleri benimseyen kabul edilmiş / fahrî (spekülatif) üyeler almaya başladılar. Böylece masonlar amelî ve kabul edilmiş olmak üzere iki şekilde anıldı. XVii. yüzyılın sonlarında kabul edilmiş masonların sayısı giderek ağırlık kazandı. Bunların çoğunlukta olduğu localar, kendilerine tarihî kökler kazandırmak amacıyla eski tarikatların ve şövalye topluluklarının mistik âyin usullerini benimsemeye başladılar. Kudüs’teki Süleyman Mâbedi masonluk mesleğinin başlangıcı olarak benimsendi, bu mâbedin mimarı olduğu kabul edilen Hiram Usta da masonluğun pîri sayıldı.
1717’de Londra’da dört büyük mason locasının birleşmesiyle Londra Büyük Locası kuruldu. Bundan sonra toplumsal hayatta giderek etkin bir konum kazanan masonluk ingiliz kraliyet ailesinin ve Anglikan kilisesinin desteğini alarak hızla gelişti, bir taraftan da ingiliz sömürgeciliğine paralel olarak dünyanın pek çok bölgesine yayıldı. Masonluğun günümüzde de geçerli olan temel kanunları 1723’te rahip James Anderson tarafından hazırlandı.
Masonluk, XViii. yüzyılın başlarında Fransa’ya girişiyle giderek Aydınlanma çağının kavramları çerçevesinde siyaset dışı yapısından uzaklaştı. Bunun sonucu olarak Fransız masonları 1789 Fransız ihtilâli’nde etkili oldular. Masonluğun hürriyet-eşitlik-kardeşlik ilkeleri Fransız ihtilâli’nin de mesajı olarak tarihe geçti. Loca yapılanmasındaki biraderlik ve sembolizm, yerini hiyerarşik derecelenmeye ve buna uygun ritüellere bıraktı. Aynı dönemde masonluk, iskoç ve York geleneği olmak üzere günümüze kadar devam eden iki ana sisteme ve kola ayrıldı. iskoç kolu Fransız, York kolu Anglo-Sakson motiflerini taşımaktaydı. Bu dönemde masonluğa geçen ritüeller arasında, tarihi Haçlı seferlerine dayanan ve Kudüs’ü muhafaza için teşkilâtlanan dinî karakterli tapınak şövalyeleri, Malta şövalyeleri gibi efsaneler en belirgin olanlarıdır. Masonluğun sloganlarından biri olan ve Tanrı için kullanılan “evrenin ulu mimarı” ifadesi yine bu dönemde öğretiye yerleşti. Anglo-Sakson masonluğu daha sonra kendi içinde iskoç, irlanda ve ingiliz localarına ayrıldı.
XIX ve XX. yüzyıllarda Anglo-Sakson masonluğu ingiltere Krallığı’nın himayesinde Amerika, Kanada, Hindistan, Afrika ve Kuzey Avrupa’da; daha seküler ve siyasî içerikli Fransız kolu ise Avusturya-Macaristan, ispanya, Portekiz, italya, Ortadoğu ve Latin Amerika’da yayıldı. XIX. yüzyılın sonlarında bu iki kol Tanrı’ya iman hususunda farklı yaklaşımlar benimsediği için birbirinden koptu. 1877’de Fransız Büyük Doğu Locası üyelik için Allah’a imanın gerekli olmadığını kabul ederken genel olarak ingilizce konuşulan bölgelerde masonluk rejimler ve kurumsallaşmış dinlerle iyi ilişkiler halinde gelişti.
Masonluk önceleri sadece hıristiyanlara ait bir yapılanma iken XIX. yüzyıldan itibaren yahudiler, müslümanlar ve diğer din mensupları da bu örgütlenmeye kabul edildi. Bununla birlikte masonluğun hıristiyan-yahudi geleneğinin eklektik bir formu mahiyetinde modern ve müstakil bir din olduğu yönünde yaygın bir kanaat de vardır. Özellikle Fransız geleneğinin seküler-rasyonalist içeriği ve kendine has dinî-ahlâkî öğretileri başından beri Katolik kilisesinin muhalefetiyle karşılaştı. 1738’de Papa XII. Clement masonluğu din dışı ilân etti. Bu anlayış 1902’ye kadar diğer papalar tarafından da sürdürüldü. Protestan ve Ortodoks dünyasında bu kadar katı bir tavır söz konusu olmamakla birlikte Amerika’daki bazı Lutheryan ve Metodist kiliseler masonluğun kilise dışı deist bir iman ve ahlâk sistemi içerdiğini, bunun hıristiyan inancıyla bağdaşmadığını açıklamışlardır. Masonluk çarlık Rusya’sında yasaklandığı gibi komünizm döneminde de burjuva kapitalizminin bir kurumu sayılarak faaliyetlerine izin verilmedi. XX. yüzyılda diğer komünist ülkeler ve bazı totaliter devletlerde de masonluk yasaklandı.
I. Dünya Savaşı sonrasında üye sayısının hızla arttığı, loca sayısının 1919’da 4000’e, 1926’da 5000’e, 1950’de 7000’e, 1981’de 9000’e ulaştığı belirtilmektedir. Günümüzde masonluk, dünya çapında 6 milyon civarında mensubu bulunan evrensel bir örgütlenme haline gelmiştir. Her ülkedeki masonlar iki ana geleneğin birinden icâzetli bağımsız büyük localar tarafından idare edilmektedir.
Masonluk öğreti ve ritüellerinin üç yüzyıla yakın bir geçmişten bugüne değişmeden geldiği ileri sürülmektedir. Genel olarak Tanrı’ya, Tanrı’nın evrenin ulu mimarı olduğuna ve ölümden sonra bir hayatın bulunduğuna inanmak masonlukta önemlidir. Masonlukta ferdin evrenin ulu mimarının var oluş sırlarını araştırıp öğrenerek olgunluğa eriştiğine inanılır. Masonlar, hayatın her döneminde kendi aralarında yardımlaşmak ve birbirlerine destek olmakla görevli olduklarına inanırlar. Ritüeller, bütün locaların başkanı olan üstâd-ı muhteremin başkanlığında mâbed ve mahfel de denilen locada icra edilen ve belli hareketleri, konuşmaları ve yeminleri kapsayan oldukça karmaşık bir seremonidir.
Atatürk mason localarını 1935 yılında kapattırmıştır. Bazı malların iddia ettiği gibi kesinlikle mason değildir.
Dine mensubiyet şart değildir. Kişinin din yoluyla veya deist olarak veya pagan olarak tanrıya ya da sadece kendinden büyük -iradeli iradesiz- herhangi bir enerji, güç, ilkeye inanması, bunu evrenin ulu mimarı ile özdeşleştirebilmesi gerekir. Nuru ziya olsun.
Aday olamaz, aday gösterilir. Başvuramaz, kabul edilir. Dünyanın en eski kuruluşlarından birisine mensup olup genelde spekülasyonların kurbanıdır. Masonların karanlık kişiler olduğu düşüncesi insanların gizemli eylemlere fail bulma alışkanlığının sonucundandır.
