masalın bittigi an cocukluktan cıkmak, sorumlulukların ardı ardına yuklenmesi olarak dusunulebilir ve ardından, "hoşgeldin hayat" nidaları kısa bir sure için atılabilir, lakin hayatın da ne kadarının gercek, ne kadarının içten oldugu da bilinemez, unutulmaz ki en dogal olunan an yalnız olunan andır, boylece herkes kendi masalını dunyada var oldugu surece yasayıp, hem de basrolunde yer alıp, ardından masalı bitirip, dunyadan gocer...
çünkü masallar kurgudur, birer oyundur ve zahiridir; ama hayat gerçektir.
oysa yaşarken masal gibidir hayat, oyun gibidir. acı ve tatlı dolu bir film tadındadır. ve nefesinizle birlikte bu masalında bittiğini kavradığınız gün aslında hayatın tüm gerçekliğiyle hep sizle olduğunu ama sizin için bu gerçeğin masalınızın bitişiyle başladığını ve yine o an son bulduğunu fark edersiniz. çünkü hayatınız bir masal olsaydı bitmezdi, masallar hiç bir zaman bitmez.
