"uyaran"ların günümüzdeki kadar çok olmadığı dönemlerde, çocukları formatlarken, dünyayı algılamalarında fark oluşsun diye yazılmış, anlatılmışlardı. metafor zengini kurguları, çocukları dünyayı "gör"düklerinden ibaret sanmasın diyeydi. batı dünyasında parayla yazdırılan eserler iken, doğuda 1001 gece anlat bitmez zenginlikteydiler. sonra tv icad edildi, büyükler uyumaya başlayınca, çocukları hepten unuttular.
Nil Karaibrahimgil'in en sahane sarkılarından biri..
Daha küçücüktüm öldüm
Ama ben masalımı da gördüm
Baba anneme söyle öldüm
Daha parlayabilirdim söndüm
Daha oynayabilirdim döndüm
Daha toplayabilirdim böldüm
Masalımı da gördüm
istemem ben hiç adım unutulsun
Resmim tozlu raflara konsun
Arayan beni masallarda bulsun
nil karaibrahimgilin en güzel şarkısı
hatırlatma olarak..komser şekspir filminin sonunda çalmıştı
"daha parlayabilirdim söndüm..masalımı da gördüm.."
ayrıca; hiçbi yerde bulamadığım ama çok sevdiğim bi şarkı olduğu için buradan sözlük yazarlarına bi çağrıda bulunuyorum:
bu şarkıya sahip olan arkadaşlar....bi yardım lütfen..!
Ninnilerle uyutulur,masallarla büyütülürsün,büyütülmek değil de,uyutulmaktır çoğu zaman payına düşen,boşverirsin,uyanmaya çalışırken yepyeni masallar çıkar karşına,anlatırlar,dinlersin,inanmazsın yalan dersin ama tökezlersin bi zaman sonra...Bir varsındır,bir yoksundur bu hayatta,uyumaktan gelip uyumaya gidersin pireler berber,develer tellal iken...
bir varmış bir yokmuş diyerek başlayan ve çocukluğum da hem var olup hemde nasıl yok olduğunu anlayamadığım. ama yine de çocukluğumun en tatlı hatıraları
"masalın bittiği yerde hayat başlar" diyor murathan mungan
masallar bitti ve başladı anlamsız hayat.
