Küçükken annemlerden gizli bir şekilde 166 yı arar dinlerdim..
Masal olurdu aslında daha çok. Aralarda müzik..
Dinlediğim o masallarda bambaşka alemlere giderdim. Bir tilkiyle dost olurdum ansizin. Kibritci kıza aşık olduğum zamanlar işte.. Ta o zamandan belliymiş dünyaya alışamama durumum. insanlara farklı bir gözle bakmaktan o zamanlar bile artık yorulmuşum demek.. Masallar daha temiz, masallar daha gerçekti benim için..
Sonra telefon faturasının kabarık gelme meselesi ve daha sonra masal dinlemeyi azaltma durumum..
Ve azalarak bitti o masallar. Büyüdüğümü sandığım, kendi ayaklarımin üstünde durabildiğimi sandığım yanlış zamanlar geldi geçti. Şimdilerdeyse keşke daha çok dinleseymisim o masallari diyorum. Belki biraz daha yaşamış olurdum bu hayatı.
