insanlar iyidir de mesela.
böceklerden bahset, kuşlardan, ottan, çiçekten...
samimi herkes de!
herkes doğruları söylüyor diye inlet kulak zarımı.
masal anlat bana.
gerçekler acıtıyor beni.
bildiğim doğrular tırmalıyor ruhumu,
bana masal anlat.
masallara inanmam.
sen de inanmazsın.
kimse inanmaz.
o yüzden bana masal anlat.
seni seviyorum de!
gerçekten deme yalnız,
gerçekten seviyorum deme!
masal olsun,
uyutsun beni.
verdiğin değeri de masalsı bir boyutta yükle ruhuma.
ruhum acı çekerken sen masalına devam et.
ben kasılayım, gerileyim, daralayım.
sen masalına devam et...
Mavi Dev ile Keloğlan Masalı
Evvel zaman içinde kabur zaman içinde anası ile yaşayan bir Keloğlan varmış. Keloğlanın bir ineği varmış fakat süt vermezmiş. Keloğlanın anası demiş ki “bu ineği götür şehirde sat, onun parası ile bir buzağı al” demiş. Keloğlan ertesi gün o şehirdeki hayvan pazarına gitmiş. Giderken yolda bir ağacın altında dinlenmiş. Orada yerde bir yaşlı adam görmüş.
Adam ölmüş gibi yatıyormuş. Keloğlan seslenmiş. Yaşlı adam gözünü açmış. Çok acıktım demiş. Keloğlan ona kendi ekmeğinden bir parça koparıp vermiş. Adam yenince kendine gelmiş.Keloğlan ona acımış yanına almış Birlikte pazara gitmişler. Keloğlan pazarda hayvanını satmaya çalışmış. Fakat kimse Keloğlanın zayıf ve çelimsiz ineğini almak istemiyormuş. Keloğlan ineği satmadan o pazardan çıkmak üzere imiş ki birden bir davulcu çıkıp gelmiş. Davulcu bağırarak şöyle demiş “Duyduk duymadık demeyin, peynir ekmek yemeyin kim yarın padişahımıza pembe bal getirirse padişahımız o kimseye bir kese altın verilecektir “demiş. Keloğlan şaşkınlık içinde” Bu nasıl bir baldır nerde bulunur acep “demiş. Etrafındakilerden sormuş.” Tam o esnada yaşlı adam Keloğlanın sırtına vurmuş ve ona heyecan içinde demiş ki “Keloğlan pembe bal ancak devlerin ülkesinde bulunur, o ülke kaf dağının arkasında dır ve o balı yiyen kimse yüz hastalıktan kurtulur, padişah bugün çok hasta olmalı çünkü yarına kadar bu balı acil istiyor ” demiş. Keloğlan “ben gider o balı getiririm” demiş. Yaşlı adam “Keloğlan dur” demiş “bu yolculuk çok tehlikeli” Fakat Keloğlan “Tehlikeli olsa da gideceğim” diyerek ısrar etmiş. “Peki” demiş yaşlı adam madem ki gideceksin “şu tozunu yanına al “demiş. Keloğlan” peki bu toz ile ne yapayım ” demiş.
Bunun üzerine yaşlı adama şöyle yapacaksın dedikten sonra derin bir nefes almış sonra da düşüp ölmüş. Keloğlana toz ne yapacağını, nasıl yapacağını söylemeye ömrü yetmemiş. Ama Keloğlan “nasıl olsa düşünüp bir çaresini bulurum” demiş ve yola çıkmış. Kaf dağına doğru Keloğlan yürürken bir mavi dev ile karşılaşmış. Dev oturmuş hüngür hüngür ağlıyormuş. Keloğlan sormuş. “neden ağlıyorsun” Mavi dev demiş ki ben yanlışlıkla pembe balı yere düşürdüm. Diğer devler de ceza olarak beni mavi boya kutusuna attılar”. demiş. Keloğlan “peki bunda ağlayacak ne var” demiş. Mavi dev “Öyle deme Keloğlan biz devler için mavi boya ile boyamak en ayıp en rezil durumdur.Bu mavi boyayı çıkaramıyorum bende bu yüzden ağlıyorum.” demiş “Peki” demiş Keloğlan elindeki tozu deve sürmüş. Sürdükçe boya çıkmış. Dev çok sevinmiş. Dile benden ne dilersen Keloğlan demiş.
Keloğlan da pembe baldan istemiş. Dev hemen gidip pembe baldan bir parça getirmiş. Böylece Keloğlan pembe balı padişaha götürmüş. Onun hayatını kurtarmış. Padişahın verdiği bir kese altını almış sonra padişahın kızı ile evlenmiş ve hayatının sonuna kadar mutlu ve mesut yaşamışlar.
