ilk buluşmanın henüz beşinci dakikasında masadan lavaboya gidiyorum diye kalkıp bir daha görünmeyen kızdır. insan az çok başına ne geldiğini anlasa da yine de kötüyü düşünmek istemez, yine de kendi için hep iyi olanı düşünür. halbuki kızın beğenmeyip lavabo bahanesiyle kaçtığı ortada olsa da yine de belki önemli bir işi çıkmıştır da haber verememiştir diye düşünülür.
o masada tek başına ağlamaklı gözlerle yenen yemek, garsonun durumu anlayıp tabağı fazladan bol bol doldurup da getirmesi, giderken omza dokunarak 'benden abi' demesi bile insanı derin hüzünlere gark eder.
