Jack London'ın en güzel kitabıdır kesinlikle. Anti-kahraman martin eden'ın sonsuzluğa uzanan maceralarını anlatır, son sayfayı okuyup da yürek teli titremeyecek adamın alnından öpmek gerekir.
gerçek mana da beni sarmış bir kitap. okuduktan iki yıl sonra bir gece vakti bile aniden aklınıza gelip derinlere dalmanıza gelir. hayatın anlamsızlığını çok güzel tasvir edilmiştir. bu tasvirler ömer hayyamın rubaileriyle benzerlikler göstermektedir kanımca. yalnız yaşa yalnız öl felsefesiyle kişinin doğumundan ölümüne kadar yalnız bir hayat sürdüğü anlatılmıştır. tek solukta okunabilir. jack londonın insanın iç evrenini anlattığı muhteşem bir kitabıdır. burjuvazinin kokuşmuşluğu çarpıcı bir şekilde anlatılır.
cahil insanın her zaman daha mutlu olduğunu bana bir kez daha kanıtlayan harika romandır. romanın sonunda cahil ve mutlu martin eden, bilen, düşünen ve bu yüzden hayatın anlamsızlığının bilincine varmış martin eden tarafından serin sularda bir başına bırakılmıştır.
jack london'ın kendinin anlattığı daha ziyade kendi içindeki bireyciyi yani idini anlattığı, kitabın sonunda da içindeki bireyci tarafı öldürdüğü romanıdır. zaten kitap için yazdığı yazıda da bunun bahsi geçmiştir. martin eden jack london dır aynı vücuttaki alt kişilik. kendi kişisel gelişimini anlatırken de kitabını acıtan ama can sıkmayan bir hüzünle beslemiştir.hayatımın kitabı diyebilirim açıkçası. aşka bakış açısı da o derece ilgi çekicidir ayrıca.
yıllar sonra gelen ekleme: martin eden benimdir. benim hiç yaşamadığım ama içindeki birebir ben olduğum olaylar zinciri. aynı tepkileri bende verirdim kesinlikle..
(spoiler içerebilir)
martin eden, küçük dünyasından çıkabilmek için hayallere ihtiyaç duyan ve bu uğurda çabalayan bir adamdır. jack london ile tek farkı martin'in sosyalist değil bireyci(individualist) oluşudur. zira london martin'in intiharını da bu bireyciliğine bağlamıştır.
bense nickime de esin kaynağı olan bu mükemmel eser ile jack london'un bireyciliği eleştirmekle beraber kişiyi bireyciliğe itenin de yine yanımızdaki insanlar oluşunu anlattığını düşünüyorum. elbette kitapta anlatılan bireyciliğin sonunun hezeyan olduğu düşüncesidir, insanlara kısacası cemaatleşmeye ihtiyacımız vardır ancak cemaatleştikçe mi bireyleştik yoksa bireydik cemaatleştirildik mi? sorusu ebediyen cevapsız kalmaya mahkum görünüyor.
okurken hönküre hönküre ağladığım kitap.pek çok film izleyenleri ağlatma kapasitesi taşır,pek çoktan biraz daha az olsa da şarkıların da ağlatma kapasitesi mevcuttur ancak pek az kitap gözlerinizden yaş akmasına neden olur.işte bu kitaplardan biridir.okumamış olmak yazıktır,günahtır.
Jack london'un en ünlüromanı ve aynı zamanda romanının kahramanı.Okuduktan sonra acayip iz bırakır günlerce etkisinden kurtulamazsınız...
"Bitirdim
bir kenara bıraktım lavtayı
mor yoncalar arasında
salınıp duran gölgeler de,
şarkılar da,
bitecek yakında.
bitirdim...
bir kenara bıraktım lavtayı
çiy düşmüş çalılar arasında
seher vakti öten
ardıç kuşları gibiydim.
şimdi sesi kısılmış,
yorgun bir bülbülüm.
tükettim şarkıları,
dikkatle söyleyerek.
bitirdim.
bir kenara bıraktım lavtayı" der martin eden bitirmesine çeyrek kala ...
