Mart kedisimi kaldı artık. Kediler bile asimile olup yurdum erkek kişisi gibi yılın on iki ayı aktif bir şekilde damlarda dolaşmaktalar. Olur olmaz zamanlarda yaz sıcağında kış soğuğunda kapnızın önüne yuvalanmış yavru kediler buna en iyi örnektir.
nazmi amca benim karşı komşu. kapıya her çıkışımda gördüğüm, bu haliyle de senkronizasyon anlayışına hayran kaldığım tatlı bi adam. malum talebeyiz ya, ne pişse taşsa evinde bize de ikram eder ucundan sağolsun.
lakin işini de bilir nazmi amca. işte bu yadsınamaz senkronize gücü sayesinde beni her seferinde yakalar, "oğlum işte ben de şey alcaktım ama dizlerim ağrıyo, nası gitcem bilmem" edasıyla ne eksiği varsa aldırır marketten. 2 tabak aşa süresiz kapıcılık. güzel yere dükkan açmış vesselam. tatlı mı demiştim? o kadar da değil.
yine bu sabah bu şekilde yakalayıp beni yarım saatlik amansız bi muhabbete kitledikten sonra siparişleri de bana kitledi. neyse deyip düştük yola çaresiz. tüm siparişleri temin edip sağ salim teslim etmemden mütevellit, bir dedektif edasıyla poşeti inceleyen nazmi amca apansız bi öfkeyle çığlık attı; "yau bu çay lipton değil çaykur olacağıdı!!". sayesinde ne uyku sersemliği kaldı ne bişey. o kadar değil mi? o kadar ulan, hatta o kadardan daha yüzsüz!
efendiyiz ya, tek kelam etmeden büktük boynu kadere razı olduk. zaten 2 saatlik uykuyla ayaktayım, ödev var iş güç var, bi de ırgatlık ediyoz elin adamına.. eh ulan istanbul.. zenginin sefası fakirin cefası zalım istanbul. aldık poşeti düştük yine yollara. bu arada 2 saat dedim ya, şu sıralar her yerde olduğu gibi bizim orada da var tonla kuduruk kedi. hele bitanesi.. kedi değil rocco siffredi anasını satiim. mahalledeki tüm kedileri döller, yetmez bi de beni döller şerefsizin evladı.
neyse üstad değiştirdik siparişi geri dönüyoruz. yarım saat erken kalkiim da derse yetişiim derken, ikinci dersin son periyoduna razı hale geldim. bişey değil devamsızlık hakkı da sınırda, elimde poşet hocanın götünü hangi açıdan yalasam diye başladım hesaba. derin derin dalmışken bi çığlıkla irkildim, ulan! o kedi.. iş başında yine namussuz. göz göze geldik, dünya durdu o an. "sen eşşek kadar boyunla 5 aydır sap sap gezerken ben her gün bi başka otobüsteyim" keyfindeydi. gözüyle beni, dalgayla garibanı düzdü de düzdü. bi ona baktım bi halime baktım, güne ne güzel bi başlangıç! çatır çatır boşaldı gözümün önünde pezevenk. taşı kapıp alnının çatına indireceğidim ki zıpladı kayboldu çalılıkların arasında. kafa bulacak beni mi buldun be kompresör..
getirdim attım poşedi de nazmi amca nın kapı eşiğine, zile basıp benim eve kaçtım. moral mi kaldı yiğido, okulun da ta ben..
ah nazmi amca..
yüzsüz mü dedim? ahlaksızın önde gidenisin.**
arabamla huşu içinde yol aldığım sırada aniden önüme çıkan ve sanki ben onu beklemiyormuşum gibi nazlı nazlı yürüyen, "çok-canlıyız burda" bakışları atan,karnı burnunda kedi.
üç gün daha vakti kaldı. nisan birden sonra eğer bir duyarsam penceremin önünde gürültüsünü beşinci katın balkonuna kuyruğundan bağlayıp sallandırmazsam adam değilim. kafamı s**tiler bir aydır yahu.
son zamanların en tatlı-sert yazarı. müge anlı'dan daha tatlı. ve bittabi daha sert efenim.
son derece kaliteli, ayağı yere sağlam basan yazıları meydana getirmiş olduğu için, ayarları da bir başka oluyor tabi kendisinin. şu vakte kadar daha bir tane boş beleş entrysine rastlamadım. sinirlendiği vakit de "aman şöhretim artsın" "ahan da şuna bi ayar veriim karmam tavan yapsın." "kitleler peşimde koşsun nihahaha" amacı güderek bir şeyler yazmadığı gayet açık ve net. kendini öne çıkarmamakta çünkü. yanlışın üstüne gitmekte. doğrunun altını çizmekte. komplekssiz. abartısız.
kendisine "entrylerinizi beğenerek takip ediyorum. msn var mı?" dedim yüz vermedi.
"niçin cevap vermiyosunuz? ayıp oluyo ama." dedim yine sallamadı.
"yahu allah aşkına insaf et gülüm. ölücem yoksa." dedim de allah'tan acıdı. tanışabildim. vicdan sahibi lan. zalim değil.
netice itibariyle tecrübe konuşuyor: sağlam, ne söylediğini bilen, gaza gelmeyen, boş olmayan, albeni sahibi, yüzüne baktıkça kendinizden geçeceğiniz, geçtikçe de saçmalayacağınız bir değer. 8'i 10' u bir arada kahve gibi yazar. yazar namzeti değil. yazar.
yalnız o değil de 8'i 10'u bir arada kahve nasıl bişi olur lan? kahvesi var, kreması var, şekeri var, kolombiya kahvesi çekirdekleri eklenmiş, kafeini alınmış, fındığı unutulmamış, bademi üstüne serpilmiş... öyle bişey işte.
bilindiği üzre mart kedisi geçmiş zamanın birinde bir iddia ile sözlüğü birbirine katmış, birçok tartışmaya mahal vermiştir. he bana göre en doğrusunu yapmıştır, sana göre yanlış yapmıştır, ona göre iftira atmıştır, berikine göre saçmalamıştır... o mühim değil. mesele değil. kendisinin de umrunda değil.
ancak şunun belirtilmesi gerekir ki bu yazarın hesabının silinmesinin sebebi, söz konusu fikirlerinin yanlış olması ya da iftira olması değildir. yazar kendi hesabını kendi isteğiyle silmiştir. birtakım hasta ruhlu insanlardan, yılışık anlayıştan sıkıldığı, bunaldığı için. ha yarın gelir bambaşka bir hesapla dolanır buralarda. ya da hiç gelmez bilmiyorum. ama onun gidişinin bir nevi "yenilme" olarak algılanmasını da şahsen.. hiç istemiyorum.
mart kedisi gitti diye meydanı boş sananlar, aldığımız duyumlara göre (ki acaip duyum alırız biz. öyle böyle değil) ışık hızında dedikodular döndürmeye; cevap hakkını kullanamayacak birinin ardından kendilerine yakışır derecede korkaklıkla, komiklikle iftira atmaya, yalan söylemeye başlamışlar. ne hoş. çok merak ediyorum güzelim daha seviyenizi nerelere kadar indirebilirsiniz acaba? magmanın da altı var mı? var imiş. hedefiniz bu gezegenin çekirdeği mi? inin inin. havası güzel oluyomuş oraların. öyle diyolla.
her neyse, bilinmesi gerekir ki cevabını veremeyeceği, destekleyemeceği hiç bir iddiayı ortaya atmamıştır mart kedisi. ve tekrar söylüyorum: kendinden utandığı için değil, seviyesizlikten utandığı için kendine buraları yakıştıramadığı için gitmiştir. can yakan tespitleri hakkında da sıkma sallama şeyleri değil de; gerçekleri bilmek isteyenler olursa da bana gelebilir. benim yolumla da mart kedisi ne ulaşabilir. nasıl isterse. ne zaman isterse.
meydan hiç bi zaman boş kalmaz mirim. kimse yoksa bile heykel duruyo meydanın tam merkezinde. bakarsan senden büyük olduğunu görürsün. fazla ortalara atma kendini. yazık olur.
edit: eksiledin ya sen şimdi gammazlarsın bunu bi de tanım yok diye. bak şimdi aklıma geldi. evet.
