ankara il halk kütüphanesindeyim, kitaplarımı geri verirken bir isim çarpıyor gözüme : aşkın suçları. şuursuzca kitabı alıyorum, eski basım olduğunu görünce iyice sevinerek yazara bakıyorum : sade. hakkındaki kötü söylemleri az çok bilmekle birlikte tam olarak ne tür öyküler yazdığından bir haber olduğum kişi, hakkında en çok bilgi sahibi olduğum durum, birçok yazarın ilham kaynağı olmuş olduğu. bu kitabı almam gerek diye bir his kaplıyor içimi ama çok korkuyorum sonunda almaya karar veriyorum. eve gidip ilk öyküyü okuyorum, bir yazarın bu kadar ahlaksızlaşabileceğine inanamadan -hele ki biyografisinde 70li yaşlarda 16 yaşında bir kızla birlikte olduğunu okuduktan sonra, birlikte olduğu kadınların derisini mumla yaktığını okumam da eklenince buna- öğretmenlerime ilk defa bir yazardan nefret ettim bu kadar da olmaz tamam ahlak dışı genel olarak yanlış bir kavram ama falan diyorum ama yine de bir şekilde kalan iki öyküyü de okuyorum, beni öylesine çekiyor ki. üç öykünün üçünü de dumur olmuş biçimde farklı zamanlarda bitiriyorum, son öyküde kafam iyice allak bullak oluyo, erdemi öğütler gibi gösterirken verdiği ince mesajları gördükçe donup kalıyorum yine de kızmam geçmiyor hep aileiçi ilişkileri yazmasına. üç haftalık süre dolmadan kitabı veriyorum. sonra kendimi dost kitap evinde buluyorum, sade' in kitaplarına bakarken; ama hala gönlüm el vermiyor böyle bir adamın kitabını satın almaya. hala da almadım, kitaplarda istediğim özü olay içinden direk kavrayabildiğim zaman, bunun çevresinde dönen olaylar bana çok ters gelse de onları okuyabilmenin, onları kabul etmek demek olmadığı sadece sözüme değil düşünceme de geldiği zaman satın alabilcem kitaplarını. sevdiğim yazarlar arasındadır dememe gerek yok sanırım bundan sonra, yine de bir kız olarak; bu kadın düşmanı, -üç öyküde de kadınlar şeytan gibiydi resmen- görüşlerinin çoğu bana ters bu adamın beni nesi çekti hala anlamış değilim.
--spoiler--
"Evet, ben bir libertenim, itiraf ediyorum, bu konuda akla gelebilecek her şeyi düşündüm; ama düşündüğüm, tasarladığım şeyleri elbette yapmadım ve kesinlikle de yapmayacağım. Ben bir libertenim, adi suçlu ya da katil değil."
--spoiler--
--spoiler--
Büyük fikirler yüzünden ahlâkı bozulacak kişiye yazıklar olsun! Felsefi düşünceler içinden yalnızca kötü olanları çekip almayı bilen, ahlâkı her şeyle bozulan bu kişilere yazıklar olsun! Bunların ahlâkının Seneca ya da Charron okuyarak da bozulmadığını kim ileri sürebilir? Ben asla onlara hitap etmiyorum!!
--spoiler--
--spoiler--
Bütün insanlar deli ve görmemek için hiçbirini,
kapanmak gerek içeri, aynayı da kırıp odadaki...
--spoiler--
üstadım sayılır.ama marx gibi son sözünde kendini inkar etmemiştir. diyalektik adına olsa bile. markiden ve benim gibi hayranlarından ben sadist değilim lafını duyamazsınız. herkese ısrarla justine ile sodom u okumaları tavsiye olunur. en taşaklı yazar olup idealleri uğruna hapislerde çürümüş,toplum tarafından iğdiş edilmiş iyilik kötülük gibi kavramların gerçek yüzünü faş etmiştir.
''nasıl oluyor da gördüğümüz herşeyi o yaratabilmişken keyfince bir insan yaratamamıştır? ama diyeceksiniz bana, böyle yaratılmış olsaydı insanın hiç değeri olur muydu?...sizin tanrı'ya ilişkin kuruntunuz herhangi birşeyi aydınlatabiliyor mu? Bunu bana kanıtlayamayacağınıza bahse girerim. maddenin iç yetileri hakkında yanıldığımı varsayalım, önümde en azından bir güçlük vardır. siz tanrı'nızı bana sunarak ne yapıyorsunuz? önüme bir güçlük daha çıkarmış oluyorsunuz. anlamadığım birşey yüzünden, daha az anlayacağım birşeyi kabul etmemi benden nasıl isteyebilirsiniz?'' diyebilmiştir
o kadar mazoşist kadını nereden bulmuştur diye düşündürten adamdır. napolyon hapise attırdıktan sonra yine iki sevgili yapmış bu abimiz. hapisten çıktıktan sonra fazla ömrü müsade etmemiş. adam ölümü bile iki kadınla aynı yatakta olmuş ki en sevdiği işi yaparken ölmüş. muhtemelen cehennemin en dip yerinden bizleri selamlayacaktır.
Tanrıya Karşı Söylev kitabının ilk sayfasında "Senden söz etmeyi aklından geçirmiş ilk sersem boğazlansaydı, yeryüzünde ne çok cinayet engellenirdi!" deyip, yüzlerce yılın özetini tek cümlede geçen insan. Gerçek düşünür. Ama kitabın sonunda olması gereken bu cümleyi ilk sayfaya koymuş olması sabırsız bir ağabeyimiz olduğunu gösteriyor. Nasıl diyorlar; "O kadar kusur kadı kızında da olur."
eserleri sacher-masoch ile beraber sirayla okunmasi gerekenlerden.
asil adi donatien alphonse françois.
yarattigi hayaletler, butun dunyayi kasip kavurdu, cinselliğe yeni bir bakis acisi getirdi ki bunu yazdiklarinda da goruruz.
yatak odasında felsefe'de bakire ve guzel bir kizin kendini arzunun ve istegin kollarina birakip toplum normlarindan siyrilmasini, justine'de, erdemi yol gosterici olarak secmis ahlakli bir kadinin basina gelen sehvet oyunlarini, ''kotulukleri'' ve talihsizlikleri, juliette'de ise justine'in kiz kardesinin erdemden arinmis bir halde toplum basamaklarinda yukselmesi ve justine'in dususunu, sodom'un 120 gunu'nde ise guc erkinin insan bedenleri uzerindeki etkisini anlatmistir.
ki son noktayi da yine kendisi koymustur; "ben bir libertenim, adi suclu ya da katil degil."
cinsellige mudahalede bulunulan su gunlerde bu sozu uzerine cokta dusunulmeli ve pratik yapilmalidir ki zira bizler libertenleriz, adi suclular ya da katiller degiliz. sefihlesiyor, sefihlestiriyoruz ve yararimiz da zararimiz da kendimize. ilgilenmesi gerekilen bu kadar politik dalavere varken, mustehzi bir gulumseme ile seyrediyoruz bize yapilan bu sacmaligi.
okutulsun, okunsun efendim. ozgur bir cinsellik ozgur bir toplumun anahtaridir.
