dün akşam tv'de "evet"i savunayım derken terden tere girip sıkıntılar yaşayan milletvekili. fatih altaylı'nın en basit sorularını değişiklik metninin içeriği ile değil "olur mu canım?" , "bunlar fantezi", "onlar fantezi" fiks yanıtlarıyla geçiştirmeye çalıştı; özellikle cumhurbaşkanı yardımcıları ile ilgili soruda çok zorlandı. sesi titredi falan filan.
sözcü gazetesine laf atıp, "hep aynı şeyleri yazıyorlar, başkalarını görmüyorlar, dünyaya kapalılar" vs diyen; taraf gazetesinden ayrılıp, yeni şafak'ta yazan.
peki ne farkın kaldı o eleştirdiğin sözcü'den, orada yazanlardan?
sürekli azınlıkların ezilmesi, yok edilmesi, ortadan kaldırılması, zulüme uğraması, mallarına el konulması ile ilgili yazılar yazan taraf köşe yazarı. bugünkü yazısında da etrafta kilise görememekten duyduğu rahatsızlığı dile getirmiş bazı konuları aydınlatmaya ve hürriyet'e vurmaya çalışırken. hürriyet ile alıp veremediği şahsen beni ilgilendirmiyor ama kiliselerin 100 yıl önce alındığı gibi bugüne getirilmesini, sayıca hiç eksilmenelerini murad etmesi hiç de anlaşılır bir şey değil. insan biraz uluslaşma, millet olma, kurtuluş savaşı hikayeleri okur. bugün osmanlı'nın hakimiyetine karşı bağımsızlık savaşı verip sonra da ulus devlet haline gelerek osmanlı'nın çekilmesini sağlayan, camileri aynen olduğu gibi koruyan kaç millet var? biraz bu konuları araştırması lazım. fazla iyi niyetli ve aynı zamanda bir ütopyanın peşinde koşuyor sanki. dünyadaki konjüktürel gelişmeleri yok sayarak olmayan şeylerin savaşını vermesi hiç de anlaşılır durmuyor.
