bu sefer aynaya selamsız başladım,yüzsüzlüğüne baktım yansıyan aşkların.
girdim direk söze, zevk almayan fahişeler gibi karşıladı selamsız girişimi.
param yoktu halbuki.
alışkın, bıkkındı biraz elleri.
suratımın beyazlığına küfretti hatta.duydum yüreğmle.
klasik müzik çalan bir kamyon geçti caddeden.arabeskliğine mahallece ağladık.
aynamı da aldım insan içine çıktım.çektim nefes nefes dertlerini.
kamyoncu ordaydı. bütün kültürüyle üfledi dumanını.
üç beş durum hikayesi yazdım o dumanla, o gazla.
gaza gelen ayna benden izin almadı.
dimdik durdu dedi ki;
satırlarına hüzün ekle.
çaresizce boyun eğdik.
biz ortak yenilmişlerin entel kahvehanesinde biriktirilen acılardık.
beraber acıdık.
aynayı kovduk sonra.
doğru söylüyordu çünkü.
duydum sonraları 8 köyden daha kovulmuş.
