marjinallik denilen yaşam felsefesinin sadece dış görüntüye indirgenmiş hali. oysa ki, var olan değerlerin dışında düşünmenin entelektüel ve kültür tandanslı birikim boyutuyla mümkün olabileceğinin altını koyu kalemle çizmek gerek. farklılıktan dem vururken özentiliğe düşmek işin ironik kısmı. aslında dış görüntüyle farklı olduğunu zannetmenin dayanılmaz hafifliği türkiyede hatta dünyada gençleri son dönem kuşatmış vaziyette. burada grup içinde farkındalığın
x'in tüketiminden y markanın tercihinden öte bilgisellikten geçebileceğini düşünmeli.
aklıma bir geçmiş zaman tümcesi geliyor. manço'ya saçlarını kestirmemesiyle ilgili bir soru yöneltiliyor. manço'da gayet kestirme bir cevapla saçların uzamasının doğal olduğunu, saçları kestirip durmanın yapaylıkla özdeş olduğunu ifadeliyor. biraz da dönem sosyo siyasal analizi konjonktur yapısıyla irdelenmeli. bakıyorsun 68 kuşağının asi, isyan, sanat ve kültür kokan tavrı dönemin müziğine de yansımış resimine de yansımış şiirine de yansımış. ve bu tavır dış görüntüyle de tamamlanmış gitmiş.
türkiye'de 80 sonrası gençliğin apolitik oluşu yazılır çizilir bu az biraz askeri darbelere dayandırılır.lakin bundan da mühimi 89 sonrası hızlılaşan kapital dünya düzeniyle kolkola ilerleyen küreselleşme nin tüm dünyaya yeni tarz bir dünya sunuvermesidir. bunun yansımaları daha çok tüketim daha az üretim oluvermiştir. bu dünyada yaşanan sürecin türkiye'ye tezahürünün hayli hızlı olması bir kültür bunalımını da beraberinde getirdi.
konu converse giyip dövme yaptırıp hızmalara boğulup farklı olduğunu zannetmekten öte kafaların içini doldurmak ve eleştirel bir o kadar da sorgulayan önüne hazır sunulanı afiyetle yemeyen bir yapı inşa edebilmekte.
