aşırı derecede penguen sikmek istediğinizi hayal edin. dünyada penguen siken kimsenin olmadığını düşünüp içe atıyorsunuz. derken bir mağazanın önünde penguen afişlerine hayranlıkla bakan o adamla tanıştınız. o da penguenci olduğunu itiraf ediyor. başkaları da var diyor. internet üzerinden tüm penguen sikicileri ile iletişime geçip büyük bir komünite olmak istiyorsunuz. birbirinize gaz veriyorsunuz. otoritenin, penguen sikmeye hoş bakmamasını anlamıyorsunuz konuştukça. penguen siken insanların, bazı özel haklara sahip olması gerektiği fikri, gittikçe mantıklı geliyor size.
6 ay sonra 75 kişiye ulaştınız. büyük buluşma zamanı geldi çattı. 75 kişi ile çok gizli bir buluşma gerçekleştiriyorsunuz. muhabbet, penguenler üzerine haliyle. kimisi selçuk erdem karikatürlerine nasıl boşaldığını anlatıyor. kimi de fantezilerini. iki pengueni birleştirip arasına girmekten bahseden bile var. sizin için doyum noktası oluyor bu muhabbet.
tıkanma süreci bir kaç gün sonra başlıyor. boşluk hissi bu işte. "napıyoruz lan biz" diye soruyorsun kendine. hayatın akması seni rahatsız ediyor. dünyadaki tüm insanların penguen sikmeye normal bakması hayali bile o kadar güzel gelmiyor gözüne. "baksalar ne olacak ki" herkesin kendi derdiyle alakadar oluşu, heves kırıyor. bir şeyleri değiştirmeye çalışmanın ne kadar salakça olduğunu anlayıp, bu kadar konuşacağıma kutuplara gitsem iyiydi diye söyleniyorsun. değişimlerin ancak çok uzun vadelerde, insan ömrünün yetmeyeceği vadelerde olabileceği fikti yerleşiyor aklına.
bundan sonra daha rahat, daha az takan, daha güzel bir adam olup çıkıyorsun. aklında hala penguenler.
