1946 belgrad doğumlu sırp performans sanatcisi.60 li yaslarinda olmasına rağmen 35 yasinda bir vücudu vardir *. hic buyukanne gibi görünmemesine ragmen kendisini performans sanatinin büyükannesi ilan etmiştir.
yugoslavya'lı vücut sanatçısı. her ne kadar nazarımda icra ettiği şey koca bir saçmalıktan ibaret olsa da en azından ölüme karşı olan korkusuzluğu saygıyı hak edecek cinsten.
70'lerde büyük aşk yaşadığı performans sanatçısı ulay ile 1989'da ilişkilerini ruhsal bir yolculukla bitirmeye karar verir. çin seddi' nin iki ayrı ucundan birbirlerine doğru yürüyerek ortada buluşurlar, birbirlerine son kez sarılır ve bir daha görüşmemek üzere ayrılırlar. 2010'da marina abramovic, moma'da bir retrospektif sergi açar. serginin bölümlerinden birinde, abramovic bir sandalyede otururken masanın diğer tarafındaki sandalyede de tanımadığı kişiler 1 dakika boyunca oturur. konuşmanın olmadığı, sessizliğin paylaşıldığı bir oturuştur bu; ancak birden abramovic' in hiç beklemediği bir şey olur ve karşısındaki sandalyeye ulay gelip oturur;
museum of modern arts nam-ı diğer MoMA'daki 'the artist is present' performansında, binlerce kişinin gözlerine bakmış, kimini gülümsetmiş, kimini korkutmuş, kimini kendine aşık etmiş, kimini hüngür hüngür ağlatmıştır. Yıllar boyunca insanların duygularını provoke eden, çok fazla tartışılan performansları olmuştur. Yaptığı şey kimine göre sanat değil, çıplaklığıyla, vücuduna zarar verdiği kanlı performanslarıyla ve kimi zaman yaptığı ağır politik eleştirileriyle, doğal olarak, üzerine dikkat çeken şovlardır, ancak vücudunu bu denli etkileyici kullanan bir insan sanatçının ta kendisidir.
Performans sanatçısı. ilginç aşk hikayesinin sahibi.
Marina Abramoviç ve Ulay, sevgiliymiş. ikisi de sanatçı. 70lerde birlikte yaşadıkları minibüsle dolaşıp birlikte sanatlarını icra ederlermiş. Sonra, bir gün, artık bu aşkın sonunun geldiğine inanmışlar, şöyle bir karar almışlar. Çin Seddinin üzerine çıkacaklar, biri bir uçtan, diğeri bir uçtan yürümeye başlayacaklar, günler sonra buluştukları noktada birbirlerine sımsıkı sarılacaklar ve Ayrılacaklar. Yapmışlar da! Yıllar sonra, bugünlerde, Marina, MOMA adlı sanat kurumunda bir performans, bir gösteri yapmak üzere davet almış, bir masada karşılıklı oturduğu kişilerle, gözlerini birbirinden ayırmadan bakışacaklar, bir dakika boyunca sessizce aralarındaki yabancılık engelini atarak birbirlerinin yüzlerini seyredeceklermiş. Yapmış da. Ama bu haberi duyan, artık yaşlı ama hala karizmatik Ulay, habersizce salona girmiş, sıranın kendisine gelmesini beklemiş ve Marinanın karşısına oturuvermiş. Buraya kadar sanatçı çılgınlığı diyeceğimiz şey. ama esas hikaye bundan sonra başlıyor
Aksam ust bi vibio izleyeyim derken büyük aşkının ve karşılaşmasınin hikayesine denk gelince ağlatan kadın. Bu gücü tarif etmek mümkün degil Sanirim. Buradan kendisini taktir etmek saygı duymak düşüyor bize. https://youtu.be/zzYcMuKzNeg
Kendisi sınırların ötesinde bir kadındır. Sevgilisi Ulay ile çin seddinin iki ayrı ucundan 90 gün yürüyerek ortada buluşup, sarılıp ayrılmıştırlar. Aralarına çin seddi gibi büyük duvarları sokmuşturlar. Birlikte yaptıkları bir çok performans vardır, hepsi orijinal ve ilginçtir.
31 ocak 2020 ile 26 nisan 2020 tarihleri arasında sakıp Sabancı müzesi'nde ağırlanacak olan Sırp performans sanatçısı. Abramovic, vücudunu sınırsızca sanatına alet etmesi, vurucu performansları ve ulay ile yaşadığı aşkı ile isminden çokça söz ettirmiştir ve kuşkusuz, uzun yıllar da şanını korumaya devam edecektir. En bilinen ve ses getiren performansı sanırım rhythm 0'dır. Kendisini tepkisiz fakat canlı bir obje olarak katılımcılara sunan Abramovic, bu gösterisinde bedensel sınırlarını zorlamış olmasının yanı sıra insanların ne kadar vahşileşebileceğini de gözler önüne sermiştir. Etkileyici performansın ayrıntıları için bağlantı: https://www.tarihiolaylar...rihi-olaylar/rhythm-0-125
Bugün* Sakıp Sabancı müzesi'nde sergiyi ziyaret ettim. Abramovic hakkında fikrim vardı fakat sergiyi gezerken ilk defa kendisinin zihin dünyasına biraz olsun ulaşabildiğimi fark ettim. Bunda bütün eserler için tek tek ve ayrıntılı olarak yazılan açıklamaların çok büyük etkisi oldu tabii. Başka performans sanatçılarının da olması ve ziyaretçinin katılımını önceleyen metot kısmıyla birlikte sergiyi inanılmaz lezzetli bulduğumu söyleyebilirim. Sanatçının performanslarındaki rahatsız edici şiddet unsurları mazoşist bir yanının olduğunu sezdirse de sergiyi gezmem boyunca, belli kalıplar içerisinde bu pürüzü eritebildim. Günü bitirip eve döndükten sonra ise durumlar değişti.
Eve geldikten sonra abramovic ile ilgili birkaç satır okumak ve serginin izlerini kalıcılaştırmak istedim, henüz ulay ile olan ilişkisini okumuşken ve okuduğumu sindiremeden isminin, maalesef var olduğuna inandığım, pizzagate skandalı ile yan yana anıldığını gördüm. Düşünmeye dahi tahammül edemediğim bu skandalda ismi, çeşitli görüntüler ve kanıtlar dahilinde bulunduğu için inanılmaz rahatsızım artık. Şimdiden efsane olmuş bir insanın performanslarını dünya gözüyle görmüş olmama mı sevineyim, okuduğum şeyi unutacak kadar ahmak olup fena bir kadının sergisine gittiğime mi yanayım bilmiyorum. Tek bildiğim bu gece huzurlu bir uyku çekemeyeceğimdir.
