alejandro anemabar'ın ötanazi hakkını bir güzel anlattığı filmidir. tüm repliklerini ezbere bilmek istediğim bi filmdir. sağlıklı bireyler olarak durduğunuz yerin kıymetini içinize kazır, gerçek anlamda içinizde çizikler bırakır. sevginizi sorgulatır size, göze alabilir misin der, kulaklarınızı tıkarsınız. izleyin, sevmek fedakarlıktır deriz ya hep kolayca, bu cümleyi ağzınıza almaktan korkarsınız artık.
roman san pedro dan çok yaşamak bir hak mıdır yoksa şans mı olduğunu tartışan film.Zira roman gibi boynundan aşağısı tutmayan bir insan için yaşamanın bir şans olduğunu söylemek biraz aptalca olur.
Roman ın öldüğünü öğrendiğiniz sahne canınızı çok acıtır,ne de olsa yaşanmıştır.
içimdeki deniz
ve dipteki hafiflik
rüyaların gerçek olduğu
iki kişinin bir dileği gerçekleştirmek üzere, birleştiği
senin bakışın ve benim bakışım
sözden gayrı tekrarlanan bir yankı gibi
daha derine..
daha derine..
kan ve kemiğin içinden, herşeyin ötesine..
ama hep uyanıyorum,
ve hep ölmüş olmayı diliyorum,
saçların, ağzıma dolanmışken,
sonsuza dek öyle kalayım diye..
Roman San Pedro
ötanazi hakkında araştırma yaptığımda karşılaştığım, tarafsızlığımı alt üst eden film. hakkında okudukça ramon sampedro filmi izlemeden beni kendisine zaten hayran etmişti ki javier bardemin oyunculuğu daha bir arttırdı bu hayranlığı. javier bardem sayesinde okuduklarım can bulmuştu, daha bir anlamaya başlamıştım ramon'u. *
film, sahip olduklarımız değil; sahip olmadıklarımız, olamadıklarımız üstüne. sahipken değerini kavrayamadığımız, basit gelen ama aslında yaşamsal olan ayrıntıların filmi. ölümden daha çok yaşamaya dair yapılan tespitler üstüne düşünülesi...
bir de baba karakteri var ki ötanazi konusunda karşı fikri savunan kesimin en duygusal sesi olmuş filmde. özellikle;
--spoiler--
bir baba için oğlunun ölmesinden daha kötü bir tek şey var; oğlunun ölmeyi istemesi..
--spoiler--
repliğiyle beni benden almış, günlerce aklımda tekrar tekrar yankılanmış ve hala bu konuda * bir karara varmamı engellemiştir. *
Alejandro Amenabar'ın gerçek bir hayat hikayesinden uyarladığı, yatalak bir denizcinin aile ve toplumunun baskısına rağmen ötenazi hakkını kullanmak istemesini , bunun için yaptığı mücadeleyi,çok güzel bir ispanyol Sahil Kentinde aşk,umutsuzluk ve de çok güzel müzikler eşliğinde anlatan(ki müzikler de Amenabar tarafından yapılmıştır ,duble helal olsundur) muhteşem filmi.
Filmin en güzel iki sahnesi Ramon Sampedro rolündeki Javier Bardem'in "flying camera" vasıtasıyla denize ulaşma sahnesi ve ve Sampedro'nun eski resimlere baktığı sahne,Amenabar burada görüntülü fotoğraf tekniğiyle Sampedro'nun gençliğini yansıtmıştır.
Ayrıca kesinlikle unutulmaması gereken diğer bir nokta ise Julia rolündeki Belen Rueda'nın etkileyici oyunculuğu,duru güzelliği ve 'zuhal olcay' tadındaki bakışlarıdır ve kendileri aşık olunası bir kadındır,nitekim Sampedro da o güzelliğe kalbini kaptırmaktan kendini alamamıştır.Henüz izlemeyen ademoğullarının bulup,buluşturup,ödenç alıp,üzerine yatıp ya da her nasılsa izlemesi farzdır.Zira böyle filmlerin kıymeti bilinmelidir,bildirilmelidir.
"Biçimsiz ve bozulmuş bir bedenin bekçisi olan bir insan için, yani benim için, saygınlık nedir? Ben, hayatı, özgürlüğü seven çoğu insan gibi, yaşamanın bir hak olduğuna, ama bir mecburiyet olmadığına inanıyorum." (Ramon Sampedro)
çoğu kişinin günde defalarca yaptığı birşeyi; radyo dinlemeyi, sigara içmeyi bile bir seremoniye dönüştüren film. sadece yüzünü ve mimiklerini kullanabilen bir adamın, aşık olduğu kadınla, onun elinden paylaştığı sigara, hayallerinde uçması ve yatağın üzerinde duran iki el arasındaki kilometrelerce mesafe...
negra sombra nın ağlattığı film, javier bardem in kendisine de, oyunculuğuna da hayran bırakırken, ölüm bir hak mı yoksa mecburiyet mi?, bir insanı, onun ölümüne yardım edecek kadar sevebilmek mümkün mü? gibi soruları da sorduruyor insanın kendisine.
- nasıl böyle gülebiliyorsun?
- kaçıp gidemiyorsan ve kesin bir biçimde başkalarına bağımlı yaşıyorsan, gülerek ağlamayı öğrenebiliyorsun.
--spoiler--
ramon'un yakın akrabaları ile vedalaşıp, yeğeniyle sarıldığı sahne ve ardından yeğeninin ramon'un bulunduğu arabanın ardından koşması feci ağlatır.
--spoiler--
tanrı tarafından bahşedileni reddederek, tek çözüm yolunu seçen bir adamın etrafına çöreklendirilmiş film.
felsefi sayılabilecek diyalogları ile daha iyi duyabilmek için nefesleri tutturmuş,
ötenazi ve intihar arasında olan ince çizgiyi kalınlaştırmıştır.
+olm yatalak herif bile 2 tane hatun düşürdü, sıfatımıza sıçayım laaağnn.
-bu filmden bunu mu çıkardın sen şimdi?
+ne biliyim olm sarışın olan yaşlı maşlı ama hoşdu.
-seninle bir daha film izlersem ötenazik olayım emi!
