barış manço'nun en başarısız albümüdür kanımca. bütün parçaların altındaki o arabesk altyapı oldukça bozmuştur eserleri. ilk kayıtları daha güzeldir bu yüzden. bir tek unutamadım parçasındaki o elektro solosu muhteşemdir. dağlar dağlar ve can bedenden çıkmayınca hatta gülpembe hoş olmamıştır hiç. yaylılar yakışmamıştır barış manço'nun parçalarına. kendi eseri değildir ama mesela barış manço gamzedeyim deva bulmam'ı bir daha okuyabilirdi, harika olurdu bu.
barış manço'nun ölümünün ardından çıkan kasetiydi yanılmıyorsam. kara sevda, dağlar dağlar, dönence gibi efsane şarkıların yanında 40. yıl adını taşıyan sadece müzikten oluşan bir eser de vardı.
gerçekten alternatif bir bilim dalı olabilir. bu adam nasıl bu kadar çok sevdirdi kendini bu insanlara, nasıl bir insandı be.
özledik... başka bişey demiyorum.*
geçmişte rahmetli barış manço'nun seslendirdiği şarkıların mançoloji versiyonlarından çok daha fazla güzel olduğunu dinledikçe anlayabilirsiniz.
orjinal versiyonları çok güzel olan şarkıların bazıları mançoloji albümünde değiştirilmiş ve güzelliğini kaybetmiştir. rahmetli öldükten sonra piyasaya çıkmıştır bu albüm, geliri kimin olmuştur orasını bilemem.
manço öldükten sonra düzenlemesini yapan eser taşkıran denen adamın mahvettiği barış manço albümü.
dönenceyi bile arabesk- fantezi tarzına sokmak nedir. yıllardır o adamdan bu yüzden nefret ediyorum.
barış manço'nun şahsına ait sound imajı vardır. bal sultan ve dönence diyim basları olsun enstrümanları olsun, çok zekice hazırlanan şarkılar olduğu ortada... ancak eser taşkıran öyle bir aranjeye imza atmıştır ki, albümü o olması gereken kasvetli progressive rock havasindan çıkartıp fantezi arabesk'e sokmuştur. bu yüzden insanlar memnun olmadı zamanında. iyi dinleyiciler bilir ki bu sound barıs manco'ya ait değil. tıpkı mega manço albümü gibi...
