5.
-
norm ermanın unutulmayan parcalarından olan rap sarkısı.
(bkz: norm erman
4.
-
"iyilik yap cennete git
Mentaliteme uymadı tabularınız
Ruhuma amborgo uyguladınız
Ama beynimi susturamadınız"
Tüm tabuların canı cehenneme!
3.
-
manofobi ile karıştırılmamalıdır.
(bkz: manofobi)
2.
-
(bkz: Delirmekten korkma hastalığı.)
Ve ayrıca Norm grubunun piskopatça ve hunharca yaptığı rap çalışmasının da ismidir.
şöyle söyler;
Ardımdan çok cümle kuruldu
Teşhisi ben değil onlar koydu
Sıfatımı kaybettim ben bu gece
Azraile bak yüklemim oldu
Aileme sordum onlar sustu
Dostuma döndüm arkama pustu
Şeytana baktım, yüzüme de kustu
Ruhum hadi söyle kim suçlu!
Kendimi kaç kere kaybettim
Ve de bulmak için çaba sarfettim
Bedenimi kaç kere katlettim
Ben bu yolda kendimi mahvettim
Olmadı ruhum bu sefer beni sen terkettin
O kadar yalvardım sana beni dinlemedim ve de bak bi sefer bile s.klemedin
Gelecek dediler ruhun sana geri dönecek ve de bekledim olmadı
Terketti herkes gibi lanetledi bedenimi beni hiç sormadı
Elimde birkaç anti-depresan ve yıldız tozları var bu gece
Dumanımı bastım kafatasıma geçmişimi de koydum yan cebime
Her gece aynı rüyalar kan ter içinde kalan bu beden benim olamaz
Uyumaktan korkar oldum artık kabus beni arasa da bulamaz
Kırdığım her kalbi odamın her bir köşesine gömdüm sırtımı döndüm
Anneme bile acımadım asla yeri geldi Tanrıma bile sövdüm
Yaşamanın anlamını sorguladım yanıtını bulamadım asla sorularımın
Gelecek kaygısını yok ettim her bi nöbette çok kan akıttım
Kalbimi aldım beynimin en sarp köşesine terk ettim
Gözleri kapadım zifiri karanlığı farkettim böylece yanlızlığı keşfettim
Sigaramı bastım bedenimin her bir üzrüne işkenceyi tattım
Gelecek bizim olacak dedin ama sevgili sende beni s.tirip attın
Deli gibi koşturdum her darbeyi ölümüne kabul ettim ben
Bedenime nefesimi kesmeye yetmedi bunlar Tanrım bu isyanlar kendime
Yollar bana sadece hasreti simgeledi
Arkamdaki gölgem bile kendini benden gizledi
Bazen önüme çıkmak bile istemedi
Her yeni gün yeni paranoya hali
Yeni paradokslara neden oldu
Şizofrene bağladı zihnim
Her gece yeni bir kuşkum doğdu
iyilik yap ve Cennete git
Manteliteme uymadı tabularınız
Ruhuma ambargo uyguladınız Ama beynimi susturamadınız
Kötülük yaptı hani Ermanı bir kere bile durduramadınız
Yolların hepsi çamurlu çok battım ama beni kurtaramadınız
Yaşamak benim için anlamsız bide Cenneti görelim dedim o da olanaksız
Ruhum bunu kabul etmedi yine zindanlara vurdu bedenimi kansız
Ölmeyi denedim ve de beceremedim sonu gelmedi her gece yeniden denedim
Tırnaklarımıda çektim ve de tüm bedenimi kestim ben bu gece
Topraklara sığmaz bu beden vede hiç bi kefen kabul etmez beni bilirim
Gömsen bile beni yine dolunayda hortlar ve de yeniden dirilirim
Öldüm ve de geri döndüm
Yıldızların arasına girdim birden söndüm
Geçmişime de çok sövdüm
Bu gece cesedimi tam 4 parçaya böldüm
Ruh ve beden kollektif kalamadı
Bir bedende tek nedenle bir bütün olamadı
Bulamadı doğruyu kendine sunamadı
yalnızca kalemim bunamadı
Gözyaşlarımıda silemedi
Nefesimi kesemedi
Laneti göremedi
Gafleti bilemedi
Yaşamayı dilemedi
Kendine gelemedi
Ve de beni sevemedi ruhum
