önce iki pedal var iki de ayak diye düşünürsünüz. en azından ben öyle düşündüm. debriyaja hayvan gibi basmaya alışmış sol ayakla frene basarsanız ki ben bastım zank diye durursunuz. o yüzden iki pedalada sağ ayağınızla basmalısınız. ama salak sol ayağınızı alıştırırsanız uzun yolda görev değişimi yapabilirsiniz ama sakın şehir içinde ne yapacağı belli olmayan sol ayağınıza o görevi vermeyin. yok bir arkadaşım yapmıştı ordan biliyorum. *
yokuş yukarı geri kaçırmadan nasıl hareket etçem diye korkmayın. klasik otomatiklerde vitesi taktıktan sonra araba şöyle bir irkilir, ondan sonra ayağını frenden çekip makyaj bile yapabilirsiniz. yokuş ne kadar dik olursa olsun geri kaçmaz. burada dikkat çekmek istediğim bir konu yeni tip otomatikler çıktı. otomatik değil aslında, elektronik şanzımanlı. bunların kullanma klavuzunda yokuş yukarı kalkarken el freni kullanın yazıyor. aman ha dikkat. bunların vites geçişleri bir elektrik motoru ile yapılıyor ve yokuşta geri kaçıyor. *
frene basıp dururken araba stop edecek diye korkmayın. uzun yıllar düz vites araba kullandıysanız siz yine de boş bir arazide kendinizi deneyin.
geri dönüşü olmayan bir geçiştir. zira, geçmeden evvel "olur mu kardeşim, manuel vites gibisi yok, ben otomatik kullanamam, hissetmem lazım vites geçişlerini" denirken, bir sebepten dolayı geçiş yapıldıktan sonra da "yemişim manuelini lan, mis gibi otomatik varken" denir. (istisnalar her zaman olabilir tabii.)
ilk günlerde sol ayak bir türlü doğru durmaz. sağ el sürekli vites koluna gider. yokuşlarda düz vitesli olan arabalara nazaran daha ağır kalkarsınız. insanın canı sıkılır biraz. bir de şehir içindeki benzin tüketimi gözle görülür şekilde artar. diğer taraftan konfor açısından kıyaslanamayacak şekilde rahattır. trafikte yorulmazsınız. çağdaş bir teknolojidir. herkese tavsiye edilir.
